Κάποτε ἕνας γεωργός ἔχασε τό ρολόι του μέσα στόν ἀχυρώνα. Ἀφοῦ ἔψαξε γιά ἀρκετή ὥρα, δέν κατάφερε νά τό βρεῖ.
Ἔξω ἔπαιζαν ποδόσφαιρο κάποια παιδιά καὶ ζήτησε τήν βοήθειά τους. Τά παιδιά πρόθυμα δέχτηκαν. Ἔψαξαν καὶ ἐκεῖνα γιά ἀρκετή ὥρα, ἀλλά μάταια.
Ἀργότερα, ἕνα ἀπό τά παιδιά πῆγε καὶ βρῆκε τόν γεωργό καὶ τοῦ ζήτησε νά τόν ἀφήσει νά προσπαθήσει γιά ἀκόμη μιά φορά, μέ τόν ὅρο νά εἶναι μόνος του μέσα στόν ἀχυρώνα.
Ὁ γεωργός μέ μεγάλη χαρά συμφώνησε. Σέ δεκαπέντε λεπτά ὁ νεαρός βγῆκε κρατώντας τό ρολόι. Ὁ γεωργός χαρούμενος πού ξαναβρῆκε τό ρολόι οἰκογενειακό κειμήλιο, ρώτησε τόν νεαρό πῶς τό βρῆκε.
Ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἀφοῦ μπῆκα μέσα, κάθισα ἥσυχα μέ κλειστά τά μάτια σέ μία γωνιά καὶ ἀφουγκράστηκα μέσα στήν ἀπόλυτη σιωπή.
Στήν ἀρχή ἐντόπισα τόν ἦχο τοῦ ρολογιοῦ καὶ στήν συνέχεια ἀκολούθησα τήν κατεύθυνση ἀπό ὅπου ἐρχόταν ὁ ἦχος».
Ἀλήθεια, πόση ἡσυχία καί πνευματική ἀπομάκρυνση ἀπό τόν κόσμο μᾶς χρειάζεται προκειμένου νά ἀφουγκρασθοῦμε ὄχι ἕνα κοινό ρολόι ἀλλά τό «ρολόι» τοῦ Θεοῦ!
«Ρολόι» τοῦ Θεοῦ εἶναι τό θέλημά Του σύμφωνα μέ τό ὁποῖο πρέπει νά ρυθμίζουμε τή ζωή μας, ἀλλά καί ἡ γεμάτη ἀγάπη παρουσία Του παντοῦ καί πάντοτε, ὅταν ἐμεῖς τό θέλουμε.
Φυσικά αὐτό τό «ρολόι» δέν παύει νά εἶναι καί ξυπνητήρι, πού μᾶς καλεῖ πάντοτε σέ ἐγρήγορση, ἀλλά δυστυχῶς δέν τό ἀκοῦμε πάντοτε. Μερικές φορές καθόλου!
Ἡ ἤρεμη στάση τοῦ νέου τῆς παραπάνω ἱστορίας μᾶς ὑπενθυμίζει καί τήν σωστή στάση κατά τήν προσευχή μας.
Ὑπόδειγμα γι ̓ αὐτό εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.
Πολλές φορές ὁ Χριστός, ὡς ἄνθρωπος, κατέφευγε σέ ἔρημο τόπο γιά νά προσευχηθεῖ: «Ἐκεῖνες τίς ἡμέρες ὁ Ἰησοῦς βγῆκε στό βουνό γιά νά προσευχηθεῖ καί ὅλη τήν νύκτα προσευχόταν» (Λουκ. 6,12).
Ἀκόμη, τό γεγονός τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἔλαβε χώρα μακριά ἀπό τά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων, στήν ἡσυχία τοῦ ὄρους Θαβώρ, μέ μάρτυρες μόνον τρεῖς ἐκ τῶν μαθητῶν του καί μάλιστα σέ ὥρα πού ὁ Κύριος προσευχόταν.
Εἶναι πολύ φυσικό, λοιπόν, τό ὅτι καί ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς ἀποστόλους κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἔγινε μέ παρόμοιο τρόπο σέ χῶρο κλειστό, στό ὑπερῶο οἰκίας τῆς Ἱερουσαλήμ, μακριά ἀπό τά βλέμματα τῶν περίεργων.
Βέβαια, τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔκαμε φανερή τήν παρουσία του μέ τόν ἦχο καί τήν πνοή βιαίου ἀνέμου, ὥστε νά «ξυπνήσουν» καί νά προβληματισθοῦν καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι καί νά ἀκούσουν τό κήρυγμα τῶν ἀποστόλων (Πράξ. 2, 1-4).
Εἶναι ἐκπληκτικό τό ὅτι ἀκόμη καί στήν ἐποχή μας, ἐποχή ἔντονης ἀμφισβήτησης τῶν πάντων, ὑπάρχουν κοσμικοί ἄνθρωποι πού μᾶς προβάλλουν τήν ἴδια μέθοδο τῆς ἡσυχίας στήν προσευχή.
Ἔλεγε ὁ διάσημος σκηνοθέτης Φράνκο Τζεφιρέλι σέ συνέντευξή του:
«Συνιστῶ σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους νά προσεύχονται στόν Ἰησοῦ Χριστό τουλάχιστον μισή ὥρα τήν ἡμέρα! Μάλιστα, σέ σκοτεινό δωμάτιο, γιά νά μήν περισπᾶται τό μυαλό σέ ἄσχετα πράγματα».
Θέλουμε ἄραγε νά ἀκούσουμε τόν κτύπο τοῦ «ρολογιοῦ» τοῦ Θεοῦ;
Ἀρχιμ. Ν.Κ.
