Bruno Ferrero
Ένα νεαρό ζευγάρι μπήκε στο μεγαλύτερο κατάστημα παιχνιδιών μιας πόλης. Ξαφνιάστηκε από το πλήθος και την ποιότητα των παιχνιδιών, που ήταν με πολλή τέχνη εκτεθειμένα στα ράφια του. Δυσκολεύτηκαν, όμως, πολύ να καταλήξουν σε απόφαση. Τους πλησίασε ευγενικά ο πωλητής και με διακριτικό χαμόγελο προθυμοποιήθηκε να τους βοηθήσει.
-Ακούστε, του εξήγησε η νεαρή γυναίκα, λείπουμε από το σπίτι όλη την ημέρα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και, μερικές φορές, ακόμη μέχρι αργά τα βράδυ.
-Έχουμε μια μικρή κορούλα, συνέχισε ο άνδρας, που συνεχώς χαμογελά και θέλουμε να της αγοράσουμε κάτι που θα την κάνει ευτυχισμένη και θα της δώσει ακόμη μεγαλύτερη χαρά, όταν είναι μόνη της.
Ο υπάλληλος ελαφρώς μειδίασε. «Συγγνώμη, είπε, εδώ όμως δεν πουλάμε γονείς!»
(Μετάφραση από τα Ισπανικά Αθανάσιος Γκάτζιος.)