Άγιος Μάρκος ο Ασκητής
Όταν προσευχηθείς όπως πρέπει,
περίμενε εκείνα πού δεν πρέπει, και στάσου γενναία, για να φυλάξεις τον καρπό
της προσευχής.
Γιατί από την αρχή σ’ αυτό έχεις
ταχθεί, να εργάζεσαι και να φυλάγεις. Μη λοιπόν, αφού εργαστείς, αφήσεις αφύλακτο
ότι έκανες· αν το αφήσεις, δεν ωφελήθηκες διόλου από την προσευχή σου.
Όλος ο πόλεμος ανάμεσα σε μας και τούς ακάθαρτους δαίμονες, δε γίνεται για
τίποτε άλλο, παρά για την πνευματική προσευχή. Γιατί πολύ εχθρική και
ενοχλητική γίνεται σ’ αυτούς η προσευχή, ενώ σ’ εμάς είναι πρόξενος σωτηρίας,
τερπνή και ευχάριστη.
Τι θέλουν οι δαίμονες να κάνουν να
ενεργήσει σ’ εμάς; Γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, μνησικακία και τα
λοιπά πάθη, για να παχύνει από αυτά ο νους και να μην μπορέσει να προσευχηθεί
όπως πρέπει. Γιατί όταν υπερισχύσουν τα άλογα πάθη, δεν τον αφήνουν να κινείται
λογικά.
Ο Κύριος «έλεγε σ’ αυτούς και
παραβολή για το ότι πρέπει να προσεύχονται πάντοτε και να μην αποθαρρύνονται».
Λοιπόν, καθόλου να μην αποθαρρύνεσαι, ούτε να αθυμείς επειδή δεν έλαβες. Γιατί
θα λάβεις αργότερα. Τελειώνοντας την παραβολή αυτή, ο Κύριος είπε: «Αν και ούτε
τον Θεό φοβάμαι ούτε τούς ανθρώπους ντρέπομαι, όμως επειδή αυτή η γυναίκα με
ενοχλεί συνεχώς, θα της δώσω το δίκαιό της. Έτσι και ο Θεός, θα κάνει σύντομα το
θέλημα αυτών πού Τον παρακαλούν νύχτα και μέρα».
Γι’ αυτό λοιπόν να είσαι
χαρούμενος και να επιμένεις υπομένοντας τον κόπο της αγίας προσευχής.
Όταν σε δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά, τότε σου
φέρνουν στον νου σκέψεις πραγμάτων δήθεν αναγκαίων και σε λίγο σε κάνουν να τα
λησμονήσεις και παρακινούν τον νου να τα αναζητήσει. Και επειδή αυτός δεν τα
βρίσκει, στενοχωρείται και λυπάται. Όταν ξανά σταθεί στην προσευχή, του
υπενθυμίζουν εκείνα πού του είχαν βάλει στον νου του και τα αναζητούσε, για να
στραφεί ο νους σ’ αυτά και να χάσει την καρποφόρα προσευχή.
Αγωνίσου να κρατήσεις τον νου κατά την ώρα της προσευχής κωφό και άλαλο, και
τότε θα μπορέσεις να προσευχηθείς.