Ἰωάννης Κορναράκης – Ὁμότιμος Καθηγητής Ποιμαντικῆς Ψυχολογίας καὶ Ἐξομολογητικῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Στο ερώτημα «πώς μπορεί ένας
πνευματικός άνθρωπος να αντιμετωπίσει και να αξιοποιήσει το άγχος ως εργαλείο
πνευματικής προκοπής;» μία επιγραμματική – συνοπτική απάντηση θα ήταν, στο
ερώτημα αυτό, η εξής·
– Να παραδώσει το άγχος και την
ανασφάλεια που το συνοδεύει στο έλεος και την αγάπη του Θεού.
– Να προσπαθήσει να το ιδεί και να το
κατανοήσει στην ψυχοδυναμική του ιδιαιτερότητα ως φοβίας η αόριστης αγωνίας η
αναιτιολόγητης επιθετικής παρορμήσεως η τέλος ως ενοχικής φοβικής ευαισθησίας,
ως παράγοντα της παιδείας του Κυρίου!
– Να εντοπίσει ενδεχομένως το ενοχικό
υπόστρωμα του άγχους, που συνήθως αποτελεί την κυρία ψυχοδυναμική του αφετηρία.
Απωθημένες αμαρτητικές εμπειρίες, δηλ. ανεξομολόγητες ενοχές, εκδικούνται με
ασυνείδητη αγχώδη αντίδραση.
– Να συλλάβει την αφυπνιστική
πνευματική σημασία του άγχους, ως ερεθίσματος μιας εργασίας αυτογνωσίας με
κριτήρια αντικειμενικά και όχι αυτοδικαιωτικά.
– Να μεταποιήσει τη δυναμική της
αγχωτικής αγωνίας σε νηπτικό τρόπο βιώσεως της πνευματικής ζωής, σύμφωνα με την
μνημονευθείσα προτροπή του αγίου Μακαρίου του Αιγυπτίου· «Και ημείς τοίνυν
βιασώμεθα και άγξωμεν εαυτούς εις την ταπεινοφροσύνην, την αγάπην και την
πραότητα., ίνα αποστείλη το Πνεύμα αυτού εις τας καρδίας ημών ο Θεός»!
Όντως τα αντίρροπα του άγχους είναι η
ταπεινοφροσύνη, η αγάπη και η πραότητα!
