Κωνσταντίνος Βαθιώτης
– Αναπληρωτής Καθηγητής Ποινικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΔΠΘ
Πρόκειται για μία α ν θ ρ ω π ο β ό ρ
α κυβέρνηση, η οποία εξακολουθεί να σ κ υ λ ε ύ ε ι το Σύνταγμα και τις ψυχές
των πολιτών, ασκώντας πρωτοφανή β ι ο ε ξ ο υ σ ί α με πρόφαση την ύπαρξη ενός
“αόρατου εχθρού”.
Όχι μόνο διατηρείται, αλλά
επιτείνεται ο “συνταγματικός σ ο δ ο μ ι σ μ ό ς”, αφού το νέο ύψος
του προστίμου (καθορισθέντος φυσικά, όπως πάντοτε, “ετσιθελιστικά”
και αδιαφανώς) για την προδήλως α ν τ ι σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή απαγόρευση
κυκλοφορίας χωρίς χρήση μάσκας και χωρίς άδεια μετακίνησης (sic) προσεγγίζει
τον κ α τ ώ τ α τ ο μισθό.
Η αυστηροποίηση του προστίμου που παραπέμπει σε “κ ρ υ π τ ο π ο ι ν ή” (δεν αποκλείεται
αργά ή γρήγορα η μη χρήση μάσκας να τυποποιηθεί ως έγκλημα αφηρημένης
διακινδυνεύσεως και να προβλέπεται ακόμη και ποινή σ τ ε ρ η τ ι κ ή της
ελευθερίας! – αλλά ποια ελευθερία να στερήσεις, όταν τα σπίτια μας έχουν
μετατραπεί εδώ και καιρό σε ιδιωτικές φυλακές;) τελούν σε πλήρη α ν α ν τ ι σ τ
ο ι χ ί α προς την σχεδόν απόλυτη π ε ι θ ά ρ χ η σ η των Ελλήνων πολιτών που
κυκλοφορούν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων με σκυμμένα τα κεφάλια ως
σκλαβωμένα α ν θ ρ ω π ο ε ι δ ή, αλλά και προς την νομοθεσία πολλών ευρωπαϊκών
ή μη χωρών που, παρά τα σκληρά “lockdown”, δεν επιβάλλουν υποχρεωτική
μασκοφορία αδιακρίτως στους εξωτερικούς χώρους.
Δεν αποκλείεται να είμαστε η μοναδική
χώρα στον κόσμο, η κυβέρνηση της οποίας υποχρεώνει π.χ. έναν συγγραφέα που
κάθεται μόνος του στην παραλία και καταγράφει τις σκέψεις του σε ένα
σημειωματάριο, αντί να ακούει τον ήχο του κύματος, να ακούει την
“καμπάνα” του προστίμου, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να του κόψει ένα
(οσφυοκαμπτικό) όργανο της παρούσας (απολυταρχικής) τάξεως.
Πού κρυβόταν τόσος “κυβερνητικός
σ α δ ι σ μ ό ς” και πού τόσος “λαϊκός μ α ζ ο χ ι σ μ ό ς”;
Όταν ο κυβερνήτης μιας χώρας δεν
μπορεί να έλθει στην θέση του πολίτη και να κατανοήσει το δυσβάσταχτο βάρος που
προκαλείται από τα εφαρμοζόμενα δρακόντεια και απάνθρωπα μέτρα, συνθλίβοντας
την αρχή της αναλογικότητας και αδιαφορώντας για τον τρόπο με τον οποίο
νομοθετούν τα άλλα κράτη, συμπεριφέρεται ως “ε χ θ ρ ό ς του λαού”
και εν τέλει ως τ ύ ρ α ν ν ο ς.
