Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
«Εάν όμως η προσευχή των πολλών έσωσε
τον Παύλο από τους κινδύνους, πώς δεν πρέπει να περιμένουμε και εμείς ότι θα
ωφεληθούμε πολύ από την προστασία αυτή; Γιατί, όταν προσευχόμαστε μόνοι μας,
είμαστε αδύναμοι, όταν όμως συγκεντρωθούμε, γινόμαστε περισσότερο δυνατοί, και
ικετεύουμε τον Θεό με το πλήθος και τη συμμαχία.
Έτσι και ένας βασιλιάς πολλές φορές, όταν στείλει κάποιον σε
θάνατο, δεν υποχωρεί σ’ έναν που παρακαλεί για τον κατάδικο, όταν όμως τον
παρακαλεί ολόκληρη πόλη, υποχωρεί, και αυτόν πού οδηγούνταν στην καταστροφή,
εξ’ αιτίας των πολλών πού τον παρακαλούσαν, τον γλύτωσε από τον θάνατο και τον
έφερε πάλι στη ζωή. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ικεσίας του πλήθους.
Γι’ αυτό συγκεντρωνόμαστε και εδώ όλοι, για να προκαλέσουμε το
Θεό για μεγαλύτερη ευσπλαχνία. Επειδή λοιπόν, όταν προσευχόμαστε μόνοι μας,
όπως είπα παραπάνω, είμαστε αδύναμοι, ενώνοντας την αγάπη μας ικετεύουμε το Θεό
να μας δώσει αυτά πού ζητάμε. Αυτά όμως δεν τα λέγω άσκοπα, ούτε για τον εαυτό
μου μόνο, αλλά για να τρέχετε πάντοτε στις συγκεντρώσεις μας, για να μη λέγετε·
«Τί λοιπόν, δεν μπορώ να προσευχηθώ στο σπίτι μου;». Μπορείς βέβαια να
προσευχηθείς, η προσευχή σου όμως δεν έχει τόση δύναμη, όπως όταν γίνεται μαζί
με τα συγγενικά σου μέλη, όπως όταν ολόκληρο το σώμα της Εκκλησίας ομόψυχα
απευθύνει στον Θεό τη δέηση με μια φωνή, ενώ είναι παρόντες οι ιερείς και
προσφέρουν τίς προσευχές όλου τού πλήθους.
Θέλεις να μάθεις πόση είναι η δύναμη της προσευχής που γίνεται
στην εκκλησία; Κάποτε ο Πέτρος ήταν φυλακισμένος και δεμένος με πολλές
αλυσίδες· «Από την Εκκλησία όμως γινόταν συνέχεια για τη διάσωσή του θερμή
προσευχή, και αμέσως τον ελευθέρωσε από τη φυλακή». Τι λοιπόν θα μπορούσε να
γίνει πιο δυνατό από την προσευχή αυτή, η οποία ωφέλησε τους στύλους και τούς
πύργους της Εκκλησίας;» (ΕΠΕ 1,355-357)