Παναγιώτης Λιάκος
H
Μούσα είναι κόρη του Διός και, όπως έχουμε ξαναπεί, δεν καταδέχεται να φορέσει
μάσκα. Δεν την πιάνουν ούτε κορωνοϊοί ούτε γρίπες ούτε
άλλα κοκομπλόκα που αλλάζουν τα φώτα στους θνητούς.
Τελευταία,
ωστόσο, η Μούσα δεν καταδέχεται να πολυκυκλοφορήσει ανάμεσα στους θνητούς. Δεν
είναι ο κορωνοϊός που την απωθεί, αλλά η αηδία για όσα βλέπει και ακούει – άσε
που η κυβέρνηση, με όχι και τόσο κομψό τρόπο, τη διώχνει εξορίζοντας ανεπίσημα
αλλά ουσιαστικά κάθε μορφή τέχνης από την Ελλάδα. Με τόσους περιορισμούς
(κυρίως μέσω της τρομολαγνείας) στα θέατρα, στα σινεμά, στη ζωντανή μουσική
κ.α. η χώρα μας έχει καταντήσει ιδιαίτερα αφιλόξενη για τη Μούσα, η οποία
επικοινωνεί σποραδικά με τη στήλη εκπροσωπώντας και τις υπόλοιπες οκτώ αδελφές
της.
Η
Μούσα μας, παρά την αποστροφή της για την κατάντια της χώρας, έρχεται πού και
πού για να διακριβώσει με ποιον τρόπο κατορθώνει ο ευσυγκίνητος ιεροψάλτης
λοιμωξιολόγος Σωτήρης
Τσιόδρας να εξασφαλίζει τέτοια αποθέματα έμπνευσης. Περβόλι ολάνθιστο
και μυρωδάτο οι από καρδιάς παρλάτες του για τους γέροντες, για την ευθύνη την
προσωπική (που ποτέ δεν είναι πολιτική), για τα παιδιά, για την αγάπη και το
φιλότιμο. Κι από πλοκή δεν πάσχει ο ευσυγκίνητος ιεροψάλτης
λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας. Να, διαβάστε τώρα τι είπε την παραμονή της
εθνικής επετείου του «ΟΧΙ»: «Στο καφέ, το εστιατόριο. Δεν έχω πάει από
τον Φεβρουάριο. Δεν έχω ζήσει αυτό που ζούσα πριν. Δεν μπορώ να το περιγράψω με
καλύτερα λόγια, αλλά όποιος το έχει στερηθεί, σαν και μένα, μπορεί να με
καταλάβει».
Στερήθηκε
ο φουκαράς ο Τσιόδρας τον καφενέ του κυρ Γιακουμή, εκεί στη φτωχική τη γειτονιά
με τους καραβοτσακισμένους ναυτικούς, που πήραν πετσοκομμένη τη σύνταξη, τους
ηλιοκαμένους οικοδόμους και τους φαναρτζήδες με τα μαυρισμένα νύχια από το
μεροκάματο, τα γράσα και το αδιάκοπο κουβάλημα του πηλοφοριού. Γι’ αυτό πήγε
στην Επίδαυρο, για να δει μια παράσταση, βρε αδελφέ, να ξεσκάσει. Κι εκείνος
φορούσε μάσκα κι η σύζυγός του όχι.
