Η απόλυτη παράνοια: Τα 12 μίλια είναι «εθνικισμός» για τον Χρυσοχοΐδη, ενώ ο Ερντογάν πηγαίνει για… πικ-νικ στην Αμμόχωστο!
Ελευθέριος Ανδρώνης
Στις μέρες αυτές που η κρίση στα
Ελληνοτουρκικά δείχνει να βαθαίνει όλο και περισσότερο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον
να παρακολουθήσουμε το κοντράστ κινήσεων, απόψεων και επιλογών, μεταξύ ενός
ημιπαράφρονα ιμπεριαλιστή Σουλτάνου και μιας μουδιασμένης, φοβικής, ενδοτικής
κυβέρνησης όπως η ελληνική.
Την ίδια ώρα που ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
εκφράζει την επιθυμία του για… πικ νικ στην κατεχόμενη Αμμόχωστο, ο κ.
Χρυσοχοΐδης δηλώνει στην ολομέλεια της Βουλής πως η επέκταση της αιγιαλίτιδας
ζώνης στα 12 μίλια είναι πράξη εθνικισμού…
Μάλλον ο Υπουργός Προστασίας του πολίτη είναι τόσο απασχολημένος με την διασφάλιση της Δημόσιας Τάξης, που δεν έχει προλάβει να διαβάσει σχετικά με το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας, όπως δεν είχε προλάβει κάποτε, να διαβάσει το μνημόνιο που υπερψήφισε.
Την ίδια ώρα που η Τουρκία στέλνει το Oruc
Reis μέσα σε θαλάσσιες ζώνες που συμπεριλαμβάνονται στην φαρσοκωμωδία που
ονομάζεται Τουρκολιβυκό σύμφωνο, ο κ. Γεραπετρίτης εμφανίζει ως κόκκινη γραμμή
της Ελλάδας τα 6 ναυτικά μίλια.
Τι και αν η Ρωσία, πότε μέσω της Πρεσβείας
της στην Ελλάδα και πότε μέσω επίσημων δηλώσεων από τον ίδιο τον Υπουργό
Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, διαμηνύει πως είναι απόλυτο εθνικό μας
δικαίωμα η επέκταση στα 12 μίλια; Σε αυτήν την κατάσταση έχουμε φτάσει: να
περιμένουμε να ακούσουμε τα αυτονόητα μονάχα από ξένους αξιωματούχους, καθότι
από τους εγχώριους ακούμε μόνο δηλώσεις υποταγής!
Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν προσπαθεί να
εμφανιστεί ως πλανητάρχης του Ισλάμ και –τρόπον τινά – ξεκίνησε να ανεμίζει την
σημαία του «ιερού πολέμου» ενάντια στην «φασιστική» Δύση, οι «ευαισθητούληδες»
του Μαξίμου απέχουν από τις δοξολογίες της 28ης Οκτωβρίου για
να φωνάξουν ένα βροντερό «ΟΧΙ» στον κορονοϊό…
Την ίδια ώρα που ο Ερντογάν πυροδοτεί το μίσος
εναντίον της Γαλλίας (η οποία υποτίθεται πως είναι βασικός σύμμαχός μας) και
προωθεί μποϊκοτάζ γαλλικών προϊόντων σε Ισλαμικές χώρες, εμείς δεν έχουμε
τολμήσει να διακόψουμε την παραμικρή εμπορική δραστηριότητα με την Τουρκία. Όχι
σαν αντίδραση για αυτά που κάνουν στην Γαλλία, αλλά για αυτά που κάνουν στη
χώρα μας!
Αντιθέτως, συνεχίζουμε να προμηθευόμαστε
ακάθεκτοι Τουρκικά λεωφορεία, τουρκικά προϊόντα και να προβάλλουμε τουρκικές
παραγωγές και τουρκικά σίριαλ και γενικότερα «ο μήνας έχει εννιά» στο πολιτικό
ημερολόγιο της «Νέας Πανδημιοκρατίας»…
Ο Τούρκος Πρόεδρος χρησιμοποιεί ακόμα και την
κατάρρευση της οικονομίας του σαν διαπραγματευτικό όπλο, εκβιάζοντας πως θα
αποφέρει τεράστιο πλήγμα σε οικονομίες της Δύσης και παζαρεύοντας την ίδια την
μοίρα του ολοένα και πιο πεινασμένου λαού του, για να βγάλει πέρα τα
γεωστρατηγικά παιχνίδια του. Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να
παραμένει αμέτοχη σε όλο αυτό και να προσεύχεται σιωπηρά μέχρι τον Δεκέμβριο,
μήπως και ελεήσει η… «Αγία» Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε να συντάξει μια παράγραφο που
θα συμπεριλαμβάνει πιθανές κυρώσεις προς την Τουρκία…
Την ίδια ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος επιτίθεται
ανοικτά πλέον στην Ευρώπη, πότε άμεσα με το να στέλνει ορδές λαθρομεταναστών
στα σύνορα μιας Ευρωπαϊκής χώρας και πότε έμμεσα απειλώντας τα δυτικά κράτη με
τον όλεθρο της τζιχάντ, η ελληνική κυβέρνηση υμνεί την αξία της…
πολυπολιτισμικότητας και της κοινωνικής ενσωμάτωσης, δεν βάζει κανένα
ουσιαστικό φρένο στο μεταναστευτικό, αφήνει τις ΜΚΟ να αλωνίζουν ανενόχλητες,
επιμένει να πληρώνει αδιαμαρτύρητα τα σπασμένα των Ευρωπαίων, υπερφορτώνοντας
νησιά και ενδοχώρα με τις απολύτως ελεγχόμενες εκροές του αρχιδιακινητή
μεταναστών, Ερντογάν.
Ενώ ο Τούρκος πρόεδρος παρουσιάζει χάρτες της
«γαλάζιας πατρίδας» για δήθεν περιοχές «ερευνών και διάσωσης», μαρκάροντας το μισό
Αιγαίο και όλη την περιοχή ανάμεσα σε Κρήτη και Κύπρο, εμείς στην Ελλάδα το
μόνο που κάνουμε καθημερινά, είναι να μετράμε τα κρούσματα του κορονοϊού και τα
μίλια του Oruc Reis…
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με δύο άκρα. Δύο
εντελώς αντίθετες εθνικές διαδρομές: Τον νέο-οθωμανικό επεκτατισμό του
Σουλτάνου εξ ανατολών σε πλήρη εξέλιξη από την μια πλευρά και μια- πρωτοφανή
στα χρονικά- υποχωρητικότητα μιας εθελόδουλης κυβέρνησης που αποτελείται από
υπάλληλους των Βρυξελλών, από την άλλη. Και οι δύο διαδρομές είναι απολύτως
λανθασμένες και επικίνδυνες.
Και οι δύο οδηγούν με γεωμετρική
πρόοδο, σε σύγκρουση μεταξύ τους.