Η
παρούσα “κρίση του κορωνοϊού” είναι το τελευταίο στάδιο μιας πορείας
του σύγχρονου κόσμου προς μια ζωή on line. Όλοι συμφωνούν ότι ήδη
ενημερωνόμαστε, εργαζόμαστε, επικοινωνούμε, ψωνίζουμε, ερωτευόμαστε μέσω μιας
οθόνης, η οποία αποτελεί το εικόνισμα της σύγχρονης θρησκείας.
Ωστόσο
δεν επισημαίνεται επαρκώς ότι αυτό συμβαίνει χάρη σε κάποιες ιδιωτικές
εταιρείες: Google, Facebook, Amazon, Twitter, Microsoft… Πιστεύει στ΄ αλήθεια
κάποιος ότι αυτοί οι κολοσσοί, οι Big Tech, που παρέχουν τα μέσα τους δωρεάν
στον κόσμο, περιμένουν τις διαφημίσεις για να επιβιώσουν; Βεβαίως και
εφαρμόζουν πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού, όπως από το 2012 επεσήμαναν οι
αξιωματούχοι της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Εμπορίου που ζητούσαν από τον Ομπάμα
να μηνύσει την Google (τελικά συμβαίνει επί Τραμπ). Είναι όμως λογικό να μην
έχουν –πέρα από τα θηριώδη οικονομικά συμφέροντα– και πολιτική ατζέντα τα
ψηφιακά μονοπώλια που ελέγχουν την καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων;
Η
κοινή εμπειρία απαντά ξεκάθαρα στα ανωτέρω ερωτήματα. Ο δυτικός κόσμος έχει
στήσει μια σύγχρονη e-Ιερά Εξέταση, για την οποία τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι
πλέον η “συνωμοσιολογία”, η “παραπληροφόρηση”, η
“ρητορική μίσους”, οι “ψευδείς ειδήσεις”, η
“παρενόχληση” κτλ.
Στην
πραγματικότητα κάθε αμφισβήτηση της καθεστωτικής αφήγησης για το πολιτικό και
κοινωνικό γίγνεσθαι έχει ποινικοποιηθεί και η τιμωρία είναι η εξορία από τη ζωή
της ψηφιακής κοινότητας, από τη μόνη δηλαδή ζωή που αύριο θα
έχουμε στη διάθεσή μας. Όσο για την οργουελική παρακολούθηση των πάντων, την
έχουμε όλοι πλέον αποδεχθεί ως ένα λογικό τίμημα για την ψηφιακή μας επιβίωση.
Η
κυρίαρχη γραμμή είναι μια “φιλελέφτ” κατεύθυνση, όλο και πιο
ριζοσπαστική, όλο και πιο παρανοϊκή, σε όλα τα θέματα. Πρώτα πρώτα η λυσσώδης
πολεμική κατά του Τραμπ, την οποία ο Allum Bokhari τεκμηρίωσε στο πρόσφατο
βιβλίο του (#Deleted: Big Tech’s Battle to Erase the Trump Movement and Steal
the Election). Επίσης ο ερευνητής ψυχολόγος Robert Epstein είχε εξηγήσει στο
Κογκρέσο πώς η Google στις εκλογές του 2016 μετέφερε εκατομμύρια χρήστες στη
Χίλαρι Κλίντον.
Αλλά
και προ ημερών ο Ritesh Lakhkar, διευθυντής του Τεχνικού Προγράμματος για το
Cloud της Google, έδωσε περισσότερα στοιχεία για την χειραγώγηση των
διαδικτυακών αναζητήσεων, για την προκατάληψη του εργοδότη του κατά του
συντηρητισμού και του Τραμπ, για την προ τετραετίας νίκη του οποίου «οι
συνάδελφοί του έκλαιγαν στους διαδρόμους». Από την άλλη αποκαλύφθηκε πως η
Anna Makanju, διευθύντρια της παγκόσμιας πολιτικής της Facebook για τον
μετριασμό περιεχομένου (δηλαδή λογοκρισίας), υπήρξε σύμβουλος του Μπάιντεν για
την Ουκρανία, όταν ο «νυσταλέος Τζό» ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.
Η
συγκάλυψη του σκανδάλου Μπάιντεν
To
πιο εξώφθαλμο παράδειγμα ήταν η συγκάλυψη του ουκρανικού σκανδάλου για τον γιο
του Μπάιντεν, καθώς Facebook και Twitter κατέβασαν τους λογαριασμούς που
αναπαρήγαγαν όσα έγραφε η New York Post, γιατί τα έκριναν
“διαψεύσιμα”! Παράλληλα, και δώθε του Ατλαντικού, στη Βρετανία, ο
υπεύθυνος διαφημίσεων της Facebook, Adriano Amaduzzi, αρνήθηκε να βοηθήσει την
ανάρτηση διαφημίσεων υπέρ του Brexit. Στο στόχαστρο των ψηφιακών μονοπωλίων
είναι οτιδήποτε μπορεί να χαρακτηρισθεί “συντηρητικό”, ακόμα και με
την θετικότερη έννοια του όρου, εντός και εκτός πολιτικής.
Κάθε
τέτοια φωνή πολεμάται παντί τρόπω, όπως για παράδειγμα η υπονόμευση των
διαφημιστικών εσόδων ή η απαγόρευση πρόσβασης σε πλατφόρμες συγκέντρωσης
χρημάτων όπως GoFundMe, Patreon και Kickstarter. Διαδικτυακές εταιρείες
πληρωμών, όπως το PayPal και το Stripe, αρνούνται τις υπηρεσίες τους σε όσους
δεν …εγκρίνουν. Τελευταίο κρούσμα με την ομάδα Mirror Project, με πάνω από
10.000 συνδρομητές, που είχε συγκεντρώσει περίπου 30.000 $ στην PayPal αλλά
ετέθη σε αναστολή ο λογαριασμός της γιατί ισχυρίζεται ότι ο ΟΗΕ ενορχηστρώνει
μιαν «ελεγχόμενη κατάρρευση της οικονομίας μας» λόγω κόβιντ.
Η
αριστερή ομάδα Color of Change απαιτεί από τις εταιρείες πιστωτικών καρτών και
την Apple Pay να αποφύγουν τους συντηρητικούς. Το βιβλίο του James Perloff,
“Covid-19 and the Agendas to Come: Red-Pilled” έπαψε να πωλείται από
την Amazon μετά την διάθεση 3.500 αντιτύπων, επειδή “παραβίαζε τους
κανόνες για το περιεχόμενο”, ενώ για τον ίδιο λόγο η ίδια εταιρεία απέρριψε
την διάθεση του ντοκυμαντέρ για τον φόνο ενός νεαρού μαύρου, του Michael Brown,
όπου ο σκηνοθέτης Eli Steele προσέγγιζε ολιστικά το θέμα. Η YouTube έχει
κατεβάσει εκατομμύρια βίντεο και κανάλια μη αρεστά, με πιο πρόσφατη, μαζική
λογοκρισία την αντι-συνωμοσιολογική της εκστρατεία κατά του κινήματος Qanon,
επικαλούμενη “βλαβερές θεωρίες συνωμοσίας” ή την “άρνηση ύπαρξης
σημαντικών βίαιων γεγονότων”.
Στην ίδια λογική Instagram,Tik Tok και Play Station!
Η
ίδια τακτική σαρώνει και εταιρείες που φιλοξενούν ιδιωτικές ομάδες και
συζητήσεις, σαν την Discord που λογόκρινε π.χ. την οικολογική κοινότητα Ice Age
Farmer. Στην ίδια γραμμή, εκτός των ανωτέρω αναφερθέντων εταιρειών, κινούνται
και το Instagram, το Tik Tok κά., ακόμη και η Sony που ανακοίνωσε ότι το
αναμενόμενο Play Station 5 θα μπορεί να ηχογραφεί τις συνομιλίες των παικτών
για λόγους ασφαλείας και μετριασμού!
Όλα
αυτά δεν συμβαίνουν σε κάποιον άλλον πλανήτη, μας αφορούν άμεσα όλους, όσους
τουλάχιστον θέλουν να είναι ενεργοί πολίτες, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και
πεποιθήσεων. Η λογοκρισία είχε κάποτε αφετηρία την αμφισβήτηση του εβραϊκού
“Ολοκαυτώματος”, κι έκτοτε έκανε μετάσταση σε μία ποικιλία θεμάτων
που καλύπτουν τη σύνολη δημόσια ατζέντα.
Σήμερα
η “συνωμοσιολογία” ή και ο “λόγος μίσους” κολλάει παντού: η
φιλοπατρία, η υπεράσπιση θεσμών όπως η Εκκλησία και η οικογένεια, η αναφορά στη
βιολογία του φύλου, η αναγνώριση θεμελιώδους διαφοράς μεταξύ ανθρώπου και
ζωικού βασιλείου, η αμφισβήτηση των αφηγημάτων που διακινούνται από τον
καθεστωτικό λόγο (από την 11η Σεπτεμβρίου μέχρι την
πανδημία του κορωνοϊού), σε κατατάσσει αμέσως στις κατηγορίες του ρατσισμού,
του συντηρητισμού, της ομοφοβίας, του σπισισμού(διάκριση μεταξύ των διαφορετικών ζωικών ειδών, η οποία
επιφέρει την εκμετάλλευση του ενός είδους από το άλλο),
του αντισημιτισμού και της συνωμοσιολογίας, ένα στάδιο δηλαδή πριν τη
στοχοποίηση από το ψηφιακό Σύστημα.
Ειδικά
στις μέρες μας δεν απαγορεύεται μόνο η αμφισβήτηση της ύπαρξης του κορωνοϊού
αλλά και η αμφισβήτηση της αξίας της μασκοφορίας ή του …lockdown!
Οτιδήποτε δεν συνάδει με όσα λέει σήμερα (όχι χθες…) ο Π.Ο.Υ. χαρακτηρίζεται
ψευδής πληροφορία και απορρίπτεται όπως η μύγα από το γάλα, έστω κι αν
διατυπώνεται από νομπελίστα επιστήμονα.
Καθεστωτικά
ΜΜΕ
Το
υπαλληλίδιο του Μπριν, του Ζούκεμπεργκ ή του Ντόρσεη μάλλον ξέρει καλύτερα… Η
πολιτική ορθότητα έπαψε να είναι μια αξιοπερίεργη καινοτομία–κενοτομία
πανεπιστημιακών και είναι πια ο επιβεβλημένος κορσές του λόγου στα μέσα
κοινωνικής δικτύωσης και στην ψηφιακή κοινωνία που διαφεντεύεται από τους
δικούς της ολιγάρχες.
Για
όλα αυτά που προοιωνίζονται ένα μέλλον ζοφερό για την υφήλιο –άρα και για τον
τόπο μας– δεν δείχνει να σκοτίζεται στα σοβαρά κανένας από το ελλαδικό σύστημα
εξουσίας. Βεβαίως ποτέ δεν διακρίνονταν για την καλή επαφή τους με την τρέχουσα
πραγματικότητα τα ελληνικά κόμματα, οι αρμόδιοι των οποίων δεν διανοούνται καν
μια αντίσταση σε εισαγόμενο φρούτο από τη Δύση.
Κάπου
εκεί κινείται και ο χώρος των καθεστωτικών ΜΜΕ, που άλλοτε παρίσταναν τους
ηρακλείς του Διαφωτισμού και σήμερα απλώς λυμαίνονται την “ενημέρωση”
και τις κρατικές λίστες που της απέμειναν.
Η
ολοένα και πιο δυστοπική κοινωνία μας, η παθολογία της οποίας
δεν δείχνει να ενδιαφέρει κανέναν δημοκρατικό σχολιαστή, σύντομα θα έχει
μεταλλαχθεί σε ένα καθεστώς ανοιχτά ολοκληρωτικό, ελεγχόμενο από τους
γιγαντιαίους ιδιωτικούς ομίλους του Διαδικτύου. Ή ελεγχόμενο με τους
ομίλους αυτούς, που ως γνωστόν είναι το ίδιο πράγμα…