(1) Ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων ξεκινάει μέ φύλλα
δάφνης καί μέ φῶς στεφανωμένη, ἡ Ἑλλάδα αἰώνια στούς ἑπτά οὐρανούς περνάει καί
πλημμυρίζει Φῶς τήν Οἰκουμένη.
(Α΄ ἐπωδός): Γαλήνιο
πρόσωπο μάτια καθαρά ἔχει ὁ Χριστός στό
εἰκόνισμά Του, πουθενά κι ἄν θά ψάξεις γιά νά βρεῖς, δέν εἶν’ ἡ ἀλήθεια ἔξω ἀπό
τόν Χριστό.
(Β΄ ἐπωδός): Λόγια
πανέμορφα, ἅγια, χρυσά, γραμμένα μέ τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας στό Σταυρό Του, καί
σκορπᾶ ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ τήν εὐλογία ὁλοῦθε μυσταγωγικά.
————————
(2) Ἅγια Σοφιά, Πάϊκον, Ἅγιον
Ὅρος, Πάτμος, Μετέωρα, Μυστρᾶς, Θεσσαλονίκη, τήν Ρωμιοσύνη μήν τήν κλαῖς σάν
πάει νά σβήσει, γιατ’ ὁ Θεός θέλει κι ἄλλο αὐτή νά ζήσει.
(Α΄ ἐπωδός): Ὤ! ὤ! Ρωμηοσύνη μου σοφία πού ’χεις βγάλει,
τήν πλουσιότερη καί ἄρτιά σου γλώσσα, καί τά λόγια τά σοφά τά θεϊκά, τά
στόλισες μ’ ἀκρίβεια, μεγαλωσύνη κι ἀρχοντιά.
(Β΄ ἐπωδός): Ἀρχαία γλώσσα ὁ Θεός σ’ ἔχει προικήσει, τήν
τελειότητα καί πλήρη τήν σοφία, καί μ’ αὐτήν, τήν ἀλήθεια διαλαλᾶ, τῆς ἀθεΐας
τά σκοτάδια διασκορπᾶ.
——————————
(3) Ἑλλάδα χώρα μ’ ὁ Θεός
σοῦ ’χει χαρίσει, τήν ὀμορφιά, τήν λεβεντιά, τήν δύναμή σου, τό φῶς τῆς Πίστης
πού ἔδωσες σ’ ὅλο τόν κόσμο, ποτέ σου ἐσύ, ποτέ μήν λησμονήσεις.
(Α΄ ἐπωδός): Γαλάζια
θάλασσα, πράσινα βουνά, γεμάτ’ ἀπ’ ἐκκλησιές ἡ χώρα μου σπαρμένη, φανερά,
λαμπερά, καθαρά, λάμπει ὁ Σταυρός στούς τρούλους τῶν ναῶν ἀπό ψηλά.
(Β΄ ἐπωδός): Γαλάζια
θάλασσα, πράσινα βουνά, λούζονται στό φῶς θαλασσοπούλια, στοῦ Αἰγαίου τά
καθάρια τά νερά, λευκά ἐκκλησάκια ἀντιφεγγίζουν τό πρωΐ τά δειλινά.
———————————
(4) Ἡρωϊσμούς μέσα σέ θλίψεις καί σέ μπόρες, οἱ
πρόγονοί μας δείξαν μέσ’ στήν Ἱστορία, καί θυσιάζονταν γιά δυό μόνο ἀξίες, τήν
Πίστη τους καί τήν Ἐλευθερία.
(Α΄ ἐπωδός): Ἥρωες, μάρτυρες, πρόσωπα σεμνά, σ’ ὅλους
μας θυμίζουν Θερμοπῦλες νά φυλᾶμε, καί τῆς Πίστης τό διαμάντι τ’ ἀκριβό, μήν
ξεπουλᾶμε μ’ ὅποιο ἀντίτιμο τόν θησαυρό.
(Β΄ ἐπωδός): Ἥρωες, μάρτυρες, πρόσωπα σεμνά, σ’ ὅλους
μας θυμίζουν Θερμοπῦλες νά φυλᾶμε, καί τῆς Πίστης τό διαμάντι τ’ ἀκριβό, μήν τό
προδώσουμε σέ πανθρησκεία κι οἰκουμενισμό.
————————————-
(5) Ἕνα εἶν’ τό χρέος πού ἐμεῖς θέ νά φυλᾶμε, γιά νά μή
φύγει ἡ ἐξ ὕψους εὐλογία, τήν μοναδικότητα τῆς Πίστης μήν πουλᾶμε στούς αἱρετικούς
καί τήν κακοδοξία.
(Α΄ ἐπωδός): Ἤρεμα πρόσωπα, λεπτά ἀσκητικά, ἔχουνε οἱ ἀσκητές
στίς τοιχογραφίες, καί εὐλογεῖ ὁ Παντοκράτωρ ὁ Χριστός, ἀπ’ τῶν ναῶν τόν θόλο ἐκεῖ
ψηλά ζωγραφιστός.
(Β΄ ἐπωδός): Γαλήνια πρόσωπα, μάτια φωτεινά, χαρίζει ὁ
Χριστός σ’ ὅσους Τόν πιστεύουν, καί χαρά στήν καρδιά σταθερά, μέσα στό φῶς
Του ζοῦνε μυστικά οἱ χριστιανοί. (δίς)
