Ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος καί Ζίτσης (†1956)
[Διά τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς (†1979)]
Ὁ
φωτισμένος Σέρβος Γέροντας Ἰουστῖνος Πόποβιτς συνεχίζει νά μᾶς παραθέτει μεγάλα
ἀποσπάσματα ἀπό τήν θεόσοφη σκέψη τοῦ ἀείμνηστου ἁγίου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος καί
Ζίτσης Νικολάου πού ὄχι ἀδίκως ὀνομάσθηκε ἰσαπόστολος καί «Χρυσόστομος» τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Σερβίας. Στό παρατιθεμένο ἀπόσπασμα ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος Νικόλαος
συνεχίζει νά μιλάει γιά τήν Εὐρώπη, πού ὁ ἀθεϊσμός καί ἡ ἀκολασία της τήν
βύθισαν στό ἀπόλυτο πνευματικό σκοτάδι καί τῆς στέρησαν κάθε ἔφεση οὐράνια.
Τέλος, μέ σπάνια προφητική δύναμη, θέτοντας μπροστά μας τό ἀμείλικτο δίλημμα τί
θά προτιμήσουμε –τόν Χριστό ἤ τήν Εὐρώπη, τήν ζωή ἤ τόν θάνατο;–, προτρέπει νά
προτιμήσουμε τόν Χριστό, γιά νά ζήσουμε στούς αἰῶνες.
Ο
Παπισμός χρησιμοποιεῖ τήν πολιτική, ἐπειδή μόνο μέ τήν πολιτική ἀποκτᾶ κανείς
τήν ἐξουσία.
Ὁ
Λουθηρανισμός χρησιμοποιεῖ τήν φιλοσοφία καί τήν ἐπιστήμη, ἐπειδή νομίζει ὅτι αὐτός
εἶναι ὁ δρόμος γιά νά ἀποκτήσει κάποιος τήν σοφία.
Μ᾿
αὐτόν τόν τρόπο ἡ ἐπιθυμία κήρυξε τόν πόλεμο κατά τῆς γνώσεως καί ἡ γνώση κατά
τῆς ἐπιθυμίας. Τοῦτο εἶναι ὁ νέος Πύργος τῆς Βαβέλ, τοῦτο εἶναι ἡ Εὐρώπη.
Στήν
ἐποχή μας ὅμως, ἦλθε μία νέα γενιά Εὐρωπαίων, ἡ ὁποία πάντρεψε τήν ἐπιθυμία μέ
τήν γνώση διά τοῦ ἀθεϊσμοῦ καί ἀπέρριψε καί τόν πάπα καί τόν Λούθηρο. Τώρα
πλέον, οὔτε κρύβεται ἡ ἐπιθυμία, οὔτε ἐπαινεῖται ἡ σοφία. Ἡ ἀνθρώπινη ἐπιθυμία
καί ἡ ἀνθρώπινη σοφία παντρεύτηκαν στίς ἡμέρες μας, καί ἔτσι ἔγινε ἕνας γάμος, ὁ
ὁποῖος δέν εἶναι οὔτε ρωμαιοκαθολικός οὔτε λουθηρανικός, ἀλλ᾿ ὀφθαλμοφανῶς καί
δημοσίως σατανικός.
Ἡ
σημερινή Εὐρώπη δέν εἶναι πλέον οὔτε παπική οὔτε λουθηρανική. Εἶναι πάνω καί ἔξω
ἀπό αὐτούς. Εἶναι ὁλότελα ἐπίγεια, χωρίς ἔστω καί τόν πόθο ν᾿ ἀνεβαίνει στόν οὐρανό,
εἴτε μέ τό διαβατήριο τοῦ ἀλάθητου πάπα, εἴτε πάλι μέ τήν κλίμακα τῆς
προτεσταντικῆς σοφίας. Ἀρνεῖται ἐντελῶς τό ταξίδι ἀπ᾿ αὐτόν τόν κόσμο. Ἐπιθυμεῖ
νά παραμείνει ἐδῶ. Ἐπιθυμεῖ νά εἶναι ὁ τάφος της ἐκεῖ πού εἶναι καί τό λίκνο
(γενέτειρα) της. Δέν γνωρίζει γιά ἄλλο κόσμο. Δέν αἰσθάνεται τήν οὐράνια εὐωδία.
Δέν βλέπει στόν ὕπνο της τούς Ἀγγέλους καί τούς Ἁγίους. Γιά τήν Θεοτόκο δέν
θέλει ν᾿ ἀκούσει. Ἡ ἀκολασία τήν στερεώνει στό μίσος κατά τῆς παρθενίας. Ὁλόκληρη
ἡ πλατεία βρίσκεται βυθισμένη στό σκοτάδι. Ὅλες οἱ λαμπάδες εἶναι σβησμένες. Ὤ!
τί φοβερό σκοτάδι! Ὁ ἀδελφός βυθίζει τό μαχαίρι στό στῆθος τοῦ ἀδελφοῦ,
νομίζοντας ὅτι εἶναι ἐχθρός. Ἀρνεῖται ὁ πατέρας τόν γυιό καί ὁ γυιός τόν
πατέρα. Ὁ λύκος εἶναι πιστότερος φίλος στόν λύκο, παρά ὁ ἄνθρωπος στόν ἄνθρωπο!
Ὤ,
ἀδελφοί μου! Δέν τό βλέπετε ὅλοι τοῦτο; Δέν ἔχετε αἰσθανθεῖ τό σκοτάδι καί τό ἔγκλημα
τῆς ἀντιχριστιανικῆς Εὐρώπης ἐπάνω στό σῶμα σας; Προτιμᾶτε τήν Εὐρώπη ἀπό
τόν Χριστό; Τόν θάνατο ἤ τήν ζωή; Αὐτά τά δύο ἔθεσε τήν παλαιά ἐποχή ὁ Μωϋσῆς
ἐνώπιον τοῦ λαοῦ του. Κι ἐμεῖς αὐτά τά δύο θέτουμε ἐνώπιόν σας. Νά γνωρίζετε:
ἡ Εὐρώπη εἶναι ὁ θάνατος, ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή. Προτιμῆστε τήν ζωή, γιά νά
ζήσετε στούς αἰῶνες.
(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ π.Ἰουστίνου Πόποβιτς «Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ», σελ. 241-242. Στό κείμενο ἔγινε γραμματική καί γλωσσική ἁπλοποίηση).