Πως να σηκώνουμε την συκοφαντία.
Σας
συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία
μεγαλόψυχα.
Και
η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα
που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως,
είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού…
Μολονότι
δεν είναι εύκολο, πρέπει οπωσδήποτε να συμφιλιωθείτε με τους συκοφάντες σας. Με
μίσος στην καρδιά, δεν μπορεί να σωθεί κανείς. Γι΄αυτό οφείλουμε να αντιδρούμε
με αυταπάρνηση στα εμπαθή αισθήματά μας.
Έτσι
εξαφανίζονται και οι θλίψεις. Η εμπάθεια, βλέπετε, είναι που γεννάει τη θλίψη.
Γνωρίζω
πόσο δύσκολα υποφέρεται η συκοφαντία. Είναι λάσπη -μα λάσπη ιαματική. Υπομονή!
Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία. Ο Γιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το
τσουχτερό κατάπλασμα…
Συκοφαντούσαν και τον Κύριο: «Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών» (Ματθ. 11:19). «Δαιμόνιον έχει και μαίνεται» (Ιω. 10:20). Τι μεγάλη δόξα, να μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού!
Σηκώστε
ταπεινά κι αγόγγυστα το σταυρό σας. Μη λιποψυχείτε. Αν η συνείδησή σας δεν σας
κατακρίνει, μπορείτε να υψώνετε πάντα με θάρρος το βλέμμα σας στο Θεό και να
στέκεστε με παρρησία μπροστά Του. Τί πιο σπουδαίο απ’ αυτό;…
Να
ζείτε και να φέρεστε φυσιολογικά. Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το
λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως
αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον
εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον.
Οσίου
Θεοφάνους του Εγκλείστου, “Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή”, Ι. Μ. Παρακλήτου