Με
τον πόνο μας επισκέπτεται ο Χριστός.
Άνθρωπος
που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάη, να ταλαιπωρήται, που δεν
θέλει να τον στεναχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να
καλοπερνάη, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και
εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»[3], λέει ο Ψαλμωδός.
Βλέπεις,
και η Παναγία μας πόνεσε και οι Άγιοί μας πόνεσαν, γι’ αυτό και εμείς πρέπει να
πονέσουμε, μια που τον ίδιο δρόμο ακολουθούμε. Με την διαφορά ότι εμείς, όταν
έχουμε λίγη ταλαιπωρία σ’ αυτήν την ζωή, ξοφλούμε λογαριασμούς και σωζόμαστε.
Αλλά και ο Χριστός με πόνο ήρθε στην γη.
Κατέβηκε
από τον Ουρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε. Και τώρα ο Χριστιανός την
επίσκεψη του Χριστού έτσι την καταλαβαίνει, με τον πόνο.
Όταν
επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός. Ενώ, όταν
δεν περνάη ο άνθρωπος καμμιά δοκιμασία, είναι σαν μία εγκατάλειψη του Θεού.
Ούτε ξοφλάει, ούτε αποταμιεύει. Μιλάω βέβαια για έναν ο οποίος δεν θέλει την
κακοπάθεια για την αγάπη του Χριστού.
Σου
λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα…»,
και δεν λέει ένα «δόξα Σοι ο Θεός». Τουλάχιστον, αν αναγνωρίζη όλες αυτές τις
ευλογίες του Θεού, κάπως τακτοποιείται η υπόθεση. «Δεν μου άξιζαν αυτά, να πη,
αλλά, επειδή είμαι αδύνατος, γι’ αυτό ο Θεός με οικονομάει».
Στον
βίο του Αγίου Αμβροσίου[4] αναφέρεται ότι κάποτε ο Άγιος φιλοξενήθηκε με
την συνοδεία του στο σπίτι κάποιου πλουσίου. Βλέποντας ο Άγιος τα αμύθητα
πλούτη του τον ρώτησε να είχε καμμιά φορά δοκιμάσει κάποια θλίψη.
«Όχι,
ποτέ, του απάντησε εκείνος. Τα πλούτη μου συνέχεια αυξάνονται, τα κτήματά μου
ευφορούν, ούτε πόνο έχω, ούτε αρρώστια είδα ποτέ».
Τότε
ο Άγιος δάκρυσε και είπε στην συνοδεία του: «Ετοιμάστε τα αμάξια να φύγουμε
γρήγορα από ‘δώ, γιατί αυτόν δεν τον επισκέφθηκε ο Θεός!». Και μόλις βγήκαν
στον δρόμο, το σπίτι του πλουσίου βούλιαξε!
Η καλοπέραση που είχε ήταν
εγκατάλειψη Θεού[5].
[3] Ψαλμ.
65, 12.
[4] Η μνήμη του εορτάζεται στις 7 Δεκεμβρίου.
[5] Βλ. Ο Μέγας Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έκδ. Ματθαίου Λαγγή,
τόμος 12ος, Αθήναι 1980, σ. 243-244.
