Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ουτοπικό
είναι να ζητάει κανείς να μάθουν και να εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη οι ισχυροί της
γης. Αυτοί πάντα σκέπτονται το συμφέρον τους. Εν όψει της Συνόδου Κορυφής
φαίνεται ότι ορισμένοι ηγέτες σκέφτονται πώς θα καλοπιάσουν την Τουρκία, παρά
πώς θα της επιβάλουν να εφαρμόσει το Δίκαιο της θάλασσας και να σταματήσει τις
απειλές και τις επεκτατικές βλέψεις της στη Μεσόγειο και ειδικότερα έναντι της
Κύπρου και της Ελλάδος.
Ουδείς
εκ των ηγετών της ΕΕ έως σήμερα έχει ακουστεί να λέγει το αυτονόητο, ότι η
Κύπρος είναι κράτος ανεξάρτητο, μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ και ισχύει σε αυτήν ό,
τι ίσχυσε στην Γερμανία. Το 1989, το μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βιαίως
αποσπασθέν τμήμα της και ενταχθέν ως δορυφόρος της ΕΣΣΔ, ενσωματώθηκε στη
Γερμανία, με την υποστήριξη όλων των δυτικών χωρών.
Έτσι
θάπρεπε να γίνει και στην Κύπρο. Το βιαίως υποταγέν τμήμα της στην Τουρκία,
κατά την εισβολή του «Αττίλα» το 1974, πρέπει να ενσωματωθεί στην Κυπριακή
Δημοκρατία, στην οποία ισχύουν όλοι οι κανόνες, που διέπουν κάθε χώρα – μέλος
της ΕΕ. Ουσιαστικά έχουν υποκύψει στους εκβιασμούς της Τουρκίας και δεν της
επιβάλλουν να αναγνωρίσει την κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και
την κυριαρχία της σε όλη τη Μεγαλόνησο, όπως επιβάλλουν στη Σερβία έναντι του
Κοσσυφοπεδίου.
Με
την ωφελιμιστική συμπεριφορά τους κράτη μέλη της ΕΕ, οι ΗΠΑ και η Μεγάλη
Βρετανία αυτοταπεινώνονται, αποθρασύνουν την ισλαμική Τουρκία και δεν
αναγνωρίζουν το αυτονόητο, που υποστήριξαν όχι μόνο στο Κοσσυφοπέδιο, στο
Μαυροβούνιο, παλαιότερα στην Βοσνία Ερζεγοβίνη και ακόμη παλαιότερα στα νησιά
Φόλκλαντς. Η Αγγλία και όλες οι χώρες που υποκλίνονται στην Τουρκία
υπερασπίσθηκαν δια της σπάθης τα δίκαια – συμφέροντά – τους.
Η
Αργεντινή αμφισβήτησε την κυριαρχία του ΗΒ στα Φόλκλαντς, που βρίσκονται στον
νοτιοδυτικό Ατλαντικό ωκεανό, 480 χλμ ανατολικά της Παταγονίας (νότια
Αργεντινή), ενώ από την Αγγλία απέχουν 12.985 χλμ. Πρόκειται για σύμπλεγμα
νησιών. Δύο είναι τα μεγαλύτερα (Ανατολική και Δυτική Φόλκλαντ) και 100 περίπου
βραχονησίδες. Τα δύο μεγαλύτερα νησιά έχουν 3.000 κατοίκους και τα ξερονήσια
από κανέναν έως 10 κατοίκους. Συνολικά έχουν 3200 κατοίκους, όσους περίπου η
Σύμη.
Η χούντα της Αργεντινής θεώρησε ότι τα
Φόλκλαντς είναι προέκταση της χερσαίας της ακτής και έστειλε στρατό να τα
προσαρτήσει. Η ΜΒ αντέδρασε δυναμικά στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών της
δικαιωμάτων. Δύο περίπου μήνες κράτησαν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Όλες οι
χώρες στήριξαν την Αγγλία, που της κόστισε εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες
και 1,6 δισ. λίρες στερλίνες. Όμως κράτησε τα Φόλκλαντς και επί πλέον ανέπτυξε
σε αυτά – και στις βραχονησίδες – 200 μίλια ΑΟΖ.
Η
ΜΒ και οι άλλες χώρες αποδέχονται υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στο σύμπλεγμα των νησιών
Φόλκλαντς, κατοικούμενα και μη.
Την Ελλάδα και την Κύπρο διστάζουν να
υποστηρίξουν στα δίκαια τους. Αυτή δεν είναι δικαιοσύνη. Είναι ύβρις, που θα
εξελιχθεί σε δυστοπία για την Ευρώπη.