Κωνσταντίνος Βαθιώτης – Αναπλ. Καθηγητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.
Στην
αηδιαστική-οργουελική Ωκεανία που μας έλαχε να ζήσουμε για τα επόμενα χρόνια
της ζωής μας (εκτός κι αν υπάρξει Άνωθεν επέμβαση), βομβαρδιζόμαστε καθημερινά
με μηνύματα προερχόμενα όχι μόνο από τα αργυρώνητα ΜΜΕ αλλά και από τα matrix
των Δήμων.
Στο
εδώ μήνυμα, ο εμπνευστής του επέλεξε την φράση “όλοι μαζί στην μάχη κατά του
κορωνοϊού”, σαν να πρόκειται για πρόσκληση συμμετοχής σε συλλαλητήριο (π.χ.
“όλοι μαζί στην πλατεία Συντάγματος…”).
Ταυτοχρόνως,
απέφυγε να μιλήσει για “πόλεμο” (όπως σταθερά πράττουν από την αρχή της
πανδημίας οι υγειονομικοί και κρατικοί διαχειριστές της κρίσης αντιγράφοντας το
μοντέλο διαχείρισης που συνδέεται με τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας”),
προτιμώντας να αξιοποιήσει μια άλλη λέξη που είναι εξίσου μιλιταριστικά
προσανατολισμένη: την “μάχη”. Ίσως να φοβήθηκε ότι κάποιοι “πολεμικοί” αναλυτές
θα άρχιζαν πάλι να εκτοξεύουν μύδρους για την τακτική εξομοίωσης του πολέμου
κατά του “αόρατου εχθρού” του κορωνοϊού (sic) με τον πόλεμο κατά του “αόρατου
εχθρού” της Αλ Κάιντα.
Σε κάθε περίπτωση, ένας πόλεμος συναπαρτίζεται
από πολλές επιμέρους μάχες. Άρα η χρήση αυτής της λέξης στο matrix του Δήμου
Ραφήνας είναι άστοχη. Κοιτώντας ξανά και ξανά το μήνυμα αυτού του ηλεκτρονικού
πίνακα, το μυαλό μου ανατρέχει στο αντίστοιχο matrix του Σταδίου Καραϊσκάκη και
αργότερα του Ολυμπιακού Σταδίου, το οποίο φώτιζε το σκορ από τις ποδοσφαιρικές
“μάχες” ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την εκάστοτε φιλοξενούμενη ομάδα.
Μεγαλώσαμε λοιπόν σε ένα διαρκώς υφιστάμενο
πολεμικό κλίμα είτε με την κυριολεκτική είτε με την μεταφορική σημασία του
όρου.
Κάποιοι
μπορεί να καθυστερήσαμε, αλλά έστω την υστάτη στιγμή σάς πήραμε χαμπάρι και
τώρα θα υποστείτε τον δικό μας πόλεμο.
Είπαμε,
αρκεί η φλόγα ενός κεριού για να σβήσει το σκοτάδι.
Και ευτυχώς υπάρχουν αρκετά αναμμένα κεριά για να πυρπολήσουν το σκότος και το
έρεβος που κατοικεί το μυαλό και τις ψυχές των περισσότερων Ελλήνων.