Μακούσης Δημήτρης
[…] Η Ελλάδα, με πρόβλεψη για πληθυσμό 5,5 εκατομμυρίων το 2100, εάν συνεχιστεί η
σημερινή δημογραφική εξέλιξη, έχει υιοθετήσει το δόγμα “μηδενικών
διεκδικήσεων”, το οποίο διακηρύττει σε όλους τους τόνους το πολιτικό
σύστημα. Ο πληθυσμιακός της μαρασμός δεν θα αντιστραφεί ούτε με τις ονειρώξεις
της “ελληνικής ελίτ” περί αντικατάστασης πληθυσμού από μουσουλμάνους
πολίτες οι οποίοι, με χαμηλό βαθμό ενσωμάτωσης, είναι το τέλειο εργαλείο στα
χέρια της Τουρκίας για την “ειρηνική απορρόφηση” της Ελλάδος.
Με
μια οικονομία δεσμευμένη για δεκαετίες, μια πολεμική βιομηχανία κατεστραμμένη
λόγω της αβελτηρίας του πολιτικού συστήματος και τον ιδεολογικό μηδενισμό που
κυριαρχεί στην άρχουσα τάξη, η χώρα μας προσυπογράφει την αυτοκτονία της,
ψαλιδίζοντας αυτοβούλως την οικονομική, στρατιωτική και γεωπολιτική της ισχύ.
Στρατηγικοί στόχοι της Ελλάδος θα έπρεπε να είναι ο πλήρης αποκλεισμός της
Τουρκίας από την εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων που δεν της ανήκουν, καθώς και
ο περιορισμός της στα μικρασιατικά παράλια.
Αντ’
αυτού, μέσα σε ένα πνεύμα διαστρέβλωσης της πραγματικής πολιτικής φύσης του
τουρκικού προβλήματος, η Ελλάδα κάνει ό,τι μπορεί για να της παραχωρήσει
στρατηγικά πλεονεκτήματα προς επίρρωση των τουρκικών φιλοδοξιών, οι οποίες
στρέφονται κατά της ίδιας της κυριαρχίας και της επιβίωσης της Ελλάδας.
Εκμεταλλευόμενη το δόγμα “μηδενικών διεκδικήσεων”, η Τουρκία έχει
επιβάλει στην Ελλάδα την σταδιακή αποδοχή του δόγματος της “Γκρίζας
Πατρίδας”.
Έτσι,
η Ελλάδα έχει αποδεχτεί οικειοθελώς την αποχή από την άσκηση των κυριαρχικών
της δικαιωμάτων (έρευνες για υδρογονάνθρακες, επέκταση χωρικών υδάτων και μη
προώθηση των ελληνικών συμφερόντων στην περιοχή) και έχει αναγνωρίσει ζωτικά
συμφέροντα και ενδιαφέροντα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο πέρα
απ’ αυτά που δικαιούται.
Η
Αθήνα έχει δεσμευθεί για την επίλυση συνοριακών θεμάτων και την αποφυγή
μονομερών ενεργειών (Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι, σεισμικές έρευνες Τουρκίας,
οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδος-Αιγύπτου, αδράνεια έναντι των διπλωματικών κινήσεων της
Άγκυρας). Έχει στην πράξη αποδεχθεί το “γκριζάρισμα” περιοχών ελληνικής κυριαρχίας και
ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, υπονομεύοντας το μέλλον της και
δικαιολογώντας την πολιτική αυτή για να μην αναγκαστεί να αναγνωρίσει τις
συνέπειες των επιλογών της.
Οι
παραινέσεις των Μηλίων
Από
όπου αποσύρεται η Αθήνα, η Άγκυρα σπεύδει να πατήσει πόδι. Ο εφησυχασμός της
Ελλάδος σχετικά με την προσφυγή στην Χάγη, δίχως την αντιμετώπιση του
γενικότερου σχεδιασμού της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, την εγκλωβίζει σε
μια νοοτροπία αυτοχειρίας. Η πίεση της Άγκυρας δεν θα σταματήσει με την επίλυση
του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας. Η πρόσφατη διπλωματική κινητικότητα είναι
οψιφανής και κοστοβόρα για τα ελληνικά συμφέροντα.
Η
επιμονή στην επιβολή ευρωπαϊκών κυρώσεων με εκκλήσεις σε τρίτους να ανασχέσουν
αυτοί τον τουρκικό επεκτατισμό, ενώ η ίδια η Ελλάδα παραμένει διστακτική, είναι
κινήσεις κοντόφθαλμες και αναποτελεσματικές. Ο κατευνασμός και η
υποχωρητικότητα θα έχουν καταστροφική κατάληξη. Όπως και οι Μήλιοι θέλησαν να
σώσουν την πόλη τους εμπιστευόμενοι την τύχη, την εύνοια των θεών και
αναμένοντες την παρέμβαση των Λακεδαιμονίων, έτσι και η Ελλάδα φαντασιώνεται
ότι θα την σώσουν η ΕΕ, οι ΗΠΑ και οι συμφωνίες που υπογράφει.
Η
απάντηση των Αθηναίων στις διαπραγματεύσεις με τους Μηλίους ήταν ότι οι Μήλιοι
δεν βλέπουν καθαρά αυτά που συμβαίνουν και πως στηριγμένοι ολότελα στους
Λακεδαιμόνιους, στις ελπίδες και στην τύχη θα τα χάσουν όλα. Τελικά, η τύχη και
οι ελπίδες ήσαν άφαντες, οι Λακεδαιμόνιοι δεν προσέτρεξαν και η πόλη έπεσε.
Είναι απορίας άξιο το πώς η εγχώρια ελίτ αναμένει διαφορετική κατάληξη από
εκείνη των Μηλίων και πράττει ακριβώς τα ίδια!