Η
ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό.
Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως,
επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό
μόνος.
Η
νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα.
Μηδενική ορατότητα.
Το
φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και
απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό
με μεγάλη ταχύτητα.
Ο
ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την
τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχισε να πέφτει… και σε εκείνες
τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα
επεισόδια της ζωής του.
Σκεφτόταν,
τώρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν
δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον
στον αέρα.
Μόνο
το σκοινί τον κρατούσε ζωντανό.
Εκείνη
τη στιγμή της αμηχανίας και μιάς άλλης επιλογής, φώναξε:
–
Θεέ μου, βοήθησε με!
Ξαφνικά,
μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:
–
Τί θέλεις να κάνω;
–
Σώσε με, Θεέ μου!
–
Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;
–
Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!
–
ΤΟΤΕ, ΚΟΨΕ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΟΥ….
Αλλά
δεν το έκανε!
Η
ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος,
παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σκοινί. Τα χέρια του κρατούσαν
σφιχτά το σκοινί ΜΟΝΟ 3 μέτρα μακριά από τη γη…
Πηγή : imverias
