Φώτης Κόντογλου
“Η
Παναγία σ΄ όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη
φρονιμάδα, στην ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη
νοικοκυροσύνη….”
Πόσο
συγκινητικό είναι να βλέπει κανένας την Παναγία να ετοιμάζει με τα άχραντα
χέρια της το σπίτι της, το κλινάρι της, τις λαμπάδες, το θυμιατήρι με το
λιβάνι, και ότι άλλο χρειαζότανε για την κηδεία της.
Από
μικρό κορίτσι αγαπούσε την εργασία και ολοένα δούλευε, πότε γνέθοντας, όπως
στον Ευαγγελισμό που τη βρήκε ο Αρχάγγελος με τη ρόκα στο χέρι, πότε ράβοντας η
ίδια τα φορέματα της, ως « ιμάτια αυτόρραφα αγαπώσα », κι υστερώτερα, σαν
γεννήθηκε ο Χριστός, υφαίνοντάς του τον «άρραφον» εκείνον χιτώνα που του τον
βγάλανε την ώρα που τον σταυρώσανε, και που ήταν τόσο έμορφος, ώστε κι οι στρατιώτες
δεν θελήσανε να τον σχίσουνε, όπως κάνανε για τα άλλα ρούχα, αλλά είπανε να
βάλουνε κλήρο σε όποιον λάχει, όπως γράφει ο ίδιος ο Ιωάννης, ο ψυχογιός της.
Και
στα γεράματα της δεν ξεκουράσθηκε, αλλά η ίδια έκανε τις δουλειές του σπιτιού,
έραβε, μαγείρευε, περιποιότανε τον καινούργιο γυιό της τον Ιωάννην, κι ως την
τελευταία ώρα της ζωής της, με τα χέρια εκείνα τα αγιασμένα που σπαργάνωσε τον
Χριστό, ετοίμασε το κρεββάτι της, κι όλα τα της ταφής της.
Σ΄
όλα στάθηκε τύπος και υπογραμμός για τις καλές γυναίκες, στη φρονιμάδα, στην
ταπείνωση, στην υπομονή, στην αγιότητα, στην αφοσίωση και στη νοικοκυροσύνη.
Νοικοκυρούλα δώδεκα χρονών, νοικοκυρά και στα γεράματά της, που κόντευε η ώρα
να φύγει από τον κόσμο !
Δεν
κλαίτε, εσείς που αφήνετε τα σπίτια σας, κοπέλλες ανύπαντρες, είτε μητέρες, και
γυρίζετε στις διασκεδάσεις, δεν δακρύζετε που βλέπετε την Παναγία να είναι
αφοσιωμένη στο σπίτι της και να υπηρετεί τον εαυτό της και τους δικούς της, η
Παναγία που την υπηρετούσανε οι Άγγελοι!
Και
που σας δείχνει τον εαυτό της για παράδειγμα σε όλα, ώστε να κάνετε ευτυχισμένο
το σπίτι σας και τους δικούς σας, με τη μοσχοβολιά της νοικοκυροσύνης !
Την
Παναγία είχανε πάντα για παράδειγμα οι γυναίκες της Ελλάδας, και με τη
φρονιμάδα τους ανακουφίζανε τον άνδρα τους, παρηγορούσανε τις πίκρες του,
κάνανε παιδιά καλά, υπομονεύανε στις δυστυχίες, οικονομούσανε το σπίτι τους,
ενώ τώρα, με τον κακό δρόμο που πήρανε πολλές απ΄ αυτές, για να γίνουνε
«πολιτισμένες», το σπίτι έχασε τη ζέστη του, σαν την φωλιά που την παράτησε το
πουλί, ο άνδρας έγινε αδιάφορος, τα παιδιά πήρανε κακή ανατροφή, η ζωή έγινε
βαρετή, κι όλα πάνε κατά γκρεμνού”.
Περιοδικό
Εφημέριος 15/08/1964, αρ. φύλλου 16
Απόσπασμα
από το άρθρο: “Η Άχραντος Κοίμησις της Παναγίας”
