Του
Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Πλησιάζει το Πάσχα του καλοκαιριού, η εορτή της
Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κατά την οποία οι Έλληνες, για μιαν ακόμη χρονιά, θα
προσέλθουμε στους Ναούς, εν μέσω αναζωπύρωσης των κρουσμάτων του κορωνοϊού και
επιβολής εκ νέου περιοριστικών μέτρων.
Είναι γνωστή η επίκληση του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων και η τέλεση του σημείου του Σταυρού σε κάθε μας εγχείρημα.
Στην Επανάσταση του 1821 ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, ο
Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Διάκος και οι άλλοι ήρωες αγωνιστές με τον Σταυρό
σύμβολο και βοηθό πολέμησαν με επιτυχία την πανίσχυρη Οθωμανική Αυτοκρατορία
χωρίς να υπολογίζουν τη ζωή τους και κέρδισαν την ελευθερία τους, ενώ οι ίδιοι
και πολύ περισσότερο οι εθελοντές μαχητές τους, ήσαν χωρίς εκπαίδευση,
πειθαρχία και οργάνωση τακτικού στρατού. Είχαν αφιερώσει τη ζωή τους στην
Πατρίδα και στο θέλημα του Θεού.
Επίσης οι Έλληνες νίκησαν στον πόλεμο με την Ιταλική
φασιστική Αυτοκρατορία, επειδή δεν υπολόγισαν το μέγεθός της και την υπέρ της
συντριπτική υπεροπλία, ούτε τη ζωή τους.
Τελευταίως στην Πατρίδα μας δημοσιεύθηκαν άρθρα για τις
σχέσεις μας με την Τουρκία, με τα οποία ζητείται από την κυβέρνηση να δείξει
λογική και να συμβιβαστεί με την γειτονική χώρα στις απαιτήσεις και στους
εκβιασμούς της, αποφεύγοντας την πολεμική ρήξη μαζί της. Ένας μάλιστα
αρθρογράφος διέγνωσε ότι η πλειονότητα των μελών των ενόπλων δυνάμεων είναι
νέοι άνθρωποι, παντρεμένοι, με μικρά παιδιά, με όνειρα και δίψα για ζωή, που
καρδιοχτυπάνε κάθε φορά που ακούνε πόλεμο και θερμό επεισόδιο…
Η λογική των εν λόγω αρθρογράφων θυμίζει τον Εντουάρ Ταλαντιέ,
αριστερό – ριζοσπάστη πρωθυπουργό της Γαλλίας κατά το διάστημα 1938-1940.
Αυτός, μαζί με τον πρωθυπουργό της Αγγλίας Νέβιλ Τσάμπερλεν, ακολούθησαν έναντι
του Χίτλερ πολιτική «κατευνασμού» και «συμβιβασμού» στις απαιτήσεις και στα
σχέδια του, προκειμένου, όπως νόμισαν, να αποφύγουν τον πόλεμο και την απώλεια
ανθρώπινων ζωών στις χώρες τους.
Έτσι το 1938 Τσάμπερλεν και Ταλαντιέ, μαζί με τους Χίτλερ
και Μουσολίνι, υπέγραψαν τη Συμφωνία του Μονάχου. Με αυτήν πρόδιδαν και άφηναν
απροστάτευτη στις αρπακτικές διαθέσεις της Γερμανίας την Τσεχοσλοβακία και, στη
συνέχεια, την Πολωνία…Ο ίδιος ο Ταλαντιέ είχε δεσμευθεί με συνθήκη, ψευδώς όπως
αποδείχθηκε, ότι θα υπερασπισθεί την ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της
Τσεχοσλοβακίας… Όταν ο Χίτλερ ήταν έτοιμος να επιτεθεί στην Πολωνία η κυβέρνησή
της απευθύνθηκε για βοήθεια στην Γαλλία, αλλά ο Ζορζ Μπονέ, ΥπΕξ της κυβέρνησης
Ταλαντιέ, της έδωσε την απάντηση ότι η κυβέρνηση του «δεν θα αφήσει να
σκοτωθούν για την Πολωνία τα νιάτα της Γαλλίας»…
Μετά την Συνθήκη του Μονάχου ο Ταλαντιέ φοβήθηκε πως θα
αποδοκιμασθεί επιστρέφοντας στο Παρίσι. Απατήθηκε. Η επηρεασμένη από την
ειρηνιστική προπαγάνδα γαλλική κοινή γνώμη πανηγύρισε την ταπεινωτική συμφωνία.
Πίστεψαν οι Γάλλοι πως δείχνοντας φιλοτομαρισμό και εθελοδουλία θα τους
αφήσει ήσυχους ο Χίτλερ…
Τελικά, αφού εκτέθηκαν, πολέμησαν με τους Γερμανούς και
υπέστησαν ταπεινωτική ήττα.
Τα παθήματα μαθήματα για όσους μελετούν την Ιστορία.
