Η λιτανεία της εικόνας της Παναγίας έδιωξε την θανατηφόρο γρίππη…(ενν. η ισπανική γρίππη)

ιηγήθηκε
η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίππη στο
Μεσολόγγι. Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον
άλλον κολλούσαν γρίππη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι.
Καθημερινώς πέθαιναν 25-30 άτομα, τα οποία μετέφεραν με κάρα και τα έθαπταν
χωρίς συνοδεία ιερέως. Είχε γίνει επιδημία φοβερή.

 »Το ίδιο συνέβαινε στο Αγρίνιο, όπου πέθαιναν
κάθε μέρα 40-50 άτομα, στο Αιτωλικό και στα γύρω χωριά.

»
Όταν είδαν οι ιθύνοντες της πόλεως τα πολλά θύματα και την γρήγορη εξάπλωση της
νόσου συνεννοήθηκαν με τον Επίσκοπο και έστειλαν ανθρώπους στο μοναστήρι της
Παναγίας της Προυσσιώτισσας. Παρεκάλεσαν τον Ηγούμενο να κατεβάση την
θαυματουργή Εικόνα στο Μεσολόγγι για να σταματήση το θανατικό.

»
Η εικόνα πέρασε πρώτα από το Αγρίνιο, όπου από τις πρώτες ώρες της αφίξεώς
της σταμάτησαν να πεθαίνουν οι άνθρωποι και οι άρρωστοι έγιναν υγιείς.
Ήθελαν την εικόνα να την κρατήσουν μέρες στο Αγρίνιο, αλλά ήρθαν επιτροπές από
τα γύρω χωριά και την ζητούσαν γιατί πέθαιναν και εκεί οι άνθρωποι.

»Πράγματι,
την 1η Νοεμβρίου 1918 έφθασε η εικόνα δια του σιδηροδρόμου, ενώ οι Μεσολογγίτες
ανέμεναν από τη νύχτα στην θέση Φοινίκια.

»Έβρεχε
όμως καταρρακτωδώς και οι γιατροί συνέστησαν να μην πάη κανείς στην υποδοχή.
Υπήρχε ο κίνδυνος με τον συνωστισμό να κολλήσουν εύκολα γρίππη ο ένας από τον
άλλον, η βροχή δε θα επιδείνωνε την κατάσταση και θα
είχαν γι’ αυτό πολλά θύματα. Αλλά οι απλοί και πιστοί άνθρωποι έδειξαν πιο
πολύ εμπιστοσύνη στην Παναγία απ’ ό,τι στους γιατρούς και δεν διαψεύστηκαν.

»Υποδέχθηκαν
λοιπόν την Παναγία, την έφεραν με τα πόδια μέσα στο Μεσολόγγι και την
λιτάνευσαν στους δρόμους της πόλεως ψάλλοντας και κάνοντας αιτήσεις για την
σωτηρία τους. Το αποτέλεσμα ήταν να μην κολλήση κανείς γρίππη αλλά και όσοι
ήταν άρρωστοι έγιναν καλά. Από την ημέρα που ήρθε η Παναγία στο Μεσολόγγι
κανείς πλέον δεν πέθανε από γρίππη.

»Εις
ανάμνησιν του θαύματος και εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης έκαναν έρανο, έφτειαξαν
μια επτάφωτη λυχνία, θαυμασίας τέχνης, και την αφιέρωσαν στην Μονή Προυσσού.
Έκαναν και ένα αντίγραφο της Παναγίας της Προυσσιώτισσας, το οποίο μέχρι σήμερα
φυλάσσεται στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής».

Από το
βιβλίο: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τ. Α’, σελ. 334.

ΠΗΓΗ enromiosini.gr