Λόγος περί τῶν ἐσχάτων
«Κατά
τό 1900 ἔτος, βαδίζοντες πρός τόν μεσασμόν τοῦ 8ου αἰῶνος, ἄρχεται ὁ κόσμος τοῦ
καιροῦ ἐκείνου νά γίνεται ἀγνώριστος.
»Ὅταν
πλησιάσῃ ὁ καιρός τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀντιχρίστου, θά σκοτισθῇ ἡ διάνοια τῶν ἀνθρώπων
ἀπό τά πάθη τά τῆς σαρκός καί θά πληθυνθῇ σφόδρα ἡ ἀσέβεια καί ἡ ἀνομία· τότε ἄρχεται
ὁ κόσμος νά γίνεται ἀγνώριστος. Θά μετασχηματίζονται αἱ μορφαί τῶν ἀνθρώπων καί
δέν θά γνωρίζωνται οἱ ἄνδρες ἀπό τάς γυναῖκας διά τῆς ἀναισχύντου ἐνδυμασίας
καί τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς.
»Οἱ
τότε ἄνθρωποι θά ἀγριέψουν καί θά γένουν ὡσάν θηρία ἀπό τήν πλάνην τοῦ Ἀντιχρίστου.
»Δέν
θά ὑπάρχῃ σεβασμός εἰς τούς γονεῖς καί γεροντοτέρους, ἡ ἀγάπη θά ἐκλείψῃ, οἱ
Ποιμένες τῶν Χριστιανῶν, ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς, θά εἶναι ἄνδρες κενόδοξοι, (ἐκτός
ἐξαιρέσεων), παντελῶς μή γνωρίζοντες τήν δεξιάν ὁδόν ἀπό τήν ἀριστεράν.
»Τότε
θά ἀλλάξουν τά ἤθη καί αἱ παραδόσεις τῶν Χριστιανῶν καί τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ
σωφροσύνη θά ἀπολεσθῇ ἀπό τούς ἀνθρώπους καί θά βασιλεύσῃ ἡ ἀσωτεία. Τό ψεῦδος
καί ἡ φιλαργυρία θά φθάσουν εἰς τόν μέγιστον βαθμόν καί οὐαί εἰς τούς
θησαυρίζοντας ἀργύρια. Αἱ πορνεῖαι, μοιχεῖαι, ἀρσενοκοιτίαι, κλοπαί καί φόνοι
θά πολιτεύωνται ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ διά τήν ἐνέργειαν τῆς μεγίστης ἁμαρτίας καί ἀσελγείας
οἱ ἄνθρωποι θέλουν στερηθῇ τήν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπου ἔλαβον εἰς τό Ἅγιον
Βάπτισμα, ὡς καί τήν τύψιν τῆς συνειδήσεως.
»Αἱ
Ἐκκλησίαι δέ τοῦ Θεοῦ θά στερηθοῦν εὐλαβῶν καί εὐσεβῶν Ποιμένων καί ἀλλοίμονον
τότε εἰς τούς ἐν τῷ κόσμῳ εὑρισκομένους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι θά στερηθοῦν
τελείως τήν πίστιν, διότι δέν θά βλέπουν ἀπό κανένα φῶς ἐπιγνώσεως.
»Τότε
θά ἀναχωροῦν ἀπό τόν κόσμον εἰς τά ἱερά Καταφύγια διά νά εὕρουν ψυχικήν ἀνακούφισιν
τῶν θλίψεών των καί παντοῦ θά εὑρίσκουν ἐμπόδια καί στενοχωρίας. Καί πάντα ταῦτα
γενήσονται διά τό ὅτι ὁ Ἀντίχριστος θέλει κυριεύσει τά πάντα καί γενήσεται ἐξουσιαστής
πάσης τῆς Οἰκουμένης καί θά ποιῇ τέρατα καί σημεῖα κατά φαντασίαν, θέλει δέ
δώσει πονηράν σοφίαν εἰς τόν ταλαίπωρον ἄνθρωπον νά ἐφεύρῃ, νά ὁμιλῇ ὁ εἷς πρός
τόν ἄλλον, ἀπό τήν μίαν ἄκραν τῆς γῆς ἕως τήν ἄλλην, τότε θά πέτανται εἰς τόν ἀέρα
ὡς πτηνά καί διασχίζοντες τόν βυθόν τῆς θαλάσσης ὡς ἰχθύες.
»Καί
ταῦτα πάντα ποιοῦντες οἱ δυστυχεῖς ἄνθρωποι, θά ζοῦν ἐν ἀνέσει, μή γνωρίζοντες
οἱ ταλαίπωροι ὅτι ταῦτα ἐστί πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου. Καί τόσον θά προοδεύσῃ
τήν ἐπιστήμην κατά φαντασίαν ὁ πονηρός, ὥστε νά ἀποπλανήσῃ τούς ἀνθρώπους νά μή
πιστεύουν εἰς τήν ὕπαρξιν τοῦ Τρισυποστάτου Θεοῦ.
»Τότε,
βλέπων ὁ Πανάγαθος Θεός τήν ἀπώλειαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θέλει κολοβώσει τάς
ἡμέρας διά τούς ὀλίγους σωζόμενους, διότι ὁ Ἀντίχριστος θέλει πλανῆσαι εἰ
δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς.
»Τότε
αἰφνιδίως θέλει ἔλθει ἡ δίστομος ρομφαία καί θά θανατώσῃ τόν πλάνον καί τούς ὀπαδούς
αὐτοῦ».
(Ἀρχιμ. Ἰωαννικίου
Κοτσώνη, Ἀθωνικόν Γεροντικόν, ἐκδ. Ἱ.Ἡσχυχαστήριον Ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ,
Κουφάλια Θεσσαλονίκης 2004, σ. 221-222)