Αν
καταλάβη κανείς τα μυστικά της πνευματικής ζωής και τον μυστικό τρόπο με τον
οποίο εργάζεται ο Θεός, παύει να στεναχωριέται για ό,τι του συμβαίνει, γιατί
δέχεται με χαρά τα πικρά φάρμακα που του δίνει ο Θεός για την υγεία της ψυχής
του.
Όλα
τα θεωρεί αποτελέσματα της προσευχής του, αφού ζητάει συνέχεια από τον Θεό να
του λευκάνη την ψυχή. Όταν όμως οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες
κοσμικά, βασανίζονται.
Αφού
ο Θεός όλους μας παρακολουθεί, πρέπει να παραδίνεται κανείς εν λευκώ σ’ Αυτόν.
Αλλιώς είναι βάσανο· ζητάει να του έρθουν όλα, όπως εκείνος θέλει, αλλά δεν του
έρχονται όλα όπως τα θέλει, και ανάπαυση δε βρίσκει.
Είτε
χορτάτος είναι κανείς είτε νηστικός, είτε τον επαινούν, είτε τον αδικούν,
πρέπει να χαίρεται και να τα αντιμετωπίζη όλα ταπεινά και με υπομονή.
Τότε
ο Θεός συνέχεια θα του δίνη ευλογίες, ώσπου να φθάση η ψυχή του σε σημείο να μη
χωράη, να μην αντέχη την καλωσύνη του Θεού. Και, όσο θα προχωράη πνευματικά,
τόσο θα βλέπη την αγάπη του Θεού σε μεγαλύτερο βαθμό και θα λειώνη από την αγάπη
Του.
Aπό το βιβλίο “Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου-Δ’
Οικογενειακή ζωή”
