Όσιος Μάρκος ο ασκητής
Λοιπόν
την αρχή της κατά Θεόν ωφέλειάς σου, παιδί μου, οφείλεις να την κάνεις από αυτό
το σημείο:
πρέπει
να μελετάς και να συλλογίζεσαι ακατάπαυστα χωρίς ποτέ να ξεχνάς, όλες τις
οικονομίες, τις διευθετήσεις και τους μυστηριώδεις τρόπους της θείας βουλής και
τις ευεργεσίες που σου έκανε κι εξακολουθεί να σου κάνει ο Θεός για τη σωτηρία
της ψυχής σου.
Όχι
τυλιγμένος από τη λήθη που προκαλεί η κακία ή εξαιτίας της ραθυμίας να ξεχνάς
τις πολλές και μεγάλες προς εσένα ευεργεσίες Του, και έτσι να περνάς τον
υπόλοιπο καιρό σου χωρίς ωφέλιμα έργα και χωρίς ευχαριστία.
Επειδή
οι ακατάπαυστες αυτές ενθυμήσεις των ευεργεσιών του Θεού, κεντούν σαν το σουβλί
την καρδιά, και την παρακινούν σε εξομολόγηση και σε δοξολογία, σε ταπείνωση,
σε ευχαριστία με συντριβή ψυχής, σε κάθε αγαθή απασχόληση, σε προθυμία για να
ανταποδώσει τις ευεργεσίες προς το Θεό με τρόπους και ήθη αγαθά και με όλη την
αρετή που είναι σύμφωνη με το θέλημά Του.
Και
την κάνουν να μελετά πάντοτε τον προφητικό λόγο: «Τι θα ανταποδώσω στον Κύριο
για όλα, με όσα με έχει ευεργετήσει;
Ας
αναλογιστεί ο άνθρωπος τις ευεργεσίες του φιλάνθρωπου Θεού από τον καιρό της
γενννήσεως, ή από πόσους κινδύνους γλύτωσε, σε πόσες αμαρτίες έπεσε και σε
πόσες παραβάσεις γλίστρησε θεληματικά, και εντούτοις δεν τον παρέδωσε για
απώλεια και θάνατο, σύμφωνα με το δίκαιο, στα πονηρά πνεύματα που τον
εξαπάτησαν, αλλά τον διαφύλαξε μακρόθυμα ο φιλάνθρωπος Κύριος, παραβλέποντας
τις αμαρτίες του, περιμένοντας την επιστροφή του.
