Η μεγαλύτερη δοκιμασία των άλλων είναι το καλύτερο φάρμακο για μας. Εγώ, ό,τι κι αν έχω, όταν σκέπτωμαι πώς υποφέρουν αυτοί οι άνθρωποι, λέω “δόξα τω Θεώ”. Θα μπορούσα να είμαι και εγώ ένας παράλυτος και να μην μπορώ να κουνηθώ καθόλου. Τι θα έκανα τότε; Δόξα τω Θεώ, τώρα είμαι σαν βασιλιάς.
Να ζης τον πόνο σου σαν να μην υπάρχη.
Όσο περισσότερο κοπιάζεις, τόσο περισσότερη χαρά και περισσότερη χάρι θα πάρεις από τον Θεό.
Όταν ο Θεός δώση την αγάπη του σε μία ψυχή, αυτή δεν αντέχει, πέφτει κάτω. Τότε δεν ζητά τίποτε άλλο. Θέλει να αφήση τα πάντα και να κλεισθή σε μία σπηλιά.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η προσβολή από δαιμονική ενέργεια είναι τρόπον τινά δώρο του Θεού προς τον αμαρτάνοντα, για να μετανοήση, να ταπεινωθή και να σωθή. Όταν όμως υπάρχη τελεία πόρωση και αμετανοησία, τότε δεν προσβάλλεται από τον διάβολο, διότι βλέπει ο Θεός την τελεία πόρωσή του.
Ένας φοιτητής πήγε και έμεινε τριάμισι χρόνια στην Ινδία, ασχολήθηκε με διάφορες θρησκείες και με την μαγεία. Έψαχνε να βρη πού βρίσκεται η αλήθεια με τις θρησκείες κ.ά. Τελικά επισκέφθηκε ένα μάγο με μεγάλη φήμη και άκουσε έκπληκτος να του λέη: “Τι ήρθες εδώ; Αυτό που ζητάς θα το βρεις στην Ορθοδοξία· εκεί είναι το φως. Να πας στο Άγιον Όρος και να διαβάσης Φιλοκαλία. Εκεί θα βρεις αυτό που ζητάς”. Τάχασε, δεν περίμενε να ακούση από έναν μάγο αυτά. Επέστρεψε στην Ελλάδα, ήρθε στο Άγιον Όρος και μου τα διηγήθηκε όλα.
Ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκεται ο άνθρωπος, ο πειρασμός του φέρνει και τους λογισμούς.
Για να πάψη το εργοστάσιό μας (δηλαδή ο νους μας) να παράγη κακούς λογισμούς, πρέπει να λείψη η πονηριά. Τότε ο άνθρωπος έχει πνευματική υγεία.
Είναι ανάγκη να βάλη ο άνθρωπος Χριστό μέσα του, αλλοιώς είναι κολοκύθι.
Ο πιο εύκολος και σύντομος δρόμος είναι η υπακοή. Στην υπακοή η χάρις καθοδηγεί.
Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν δοκιμασίες από τον Θεό, αλλά μπαίνει και ο διάβολος και τα κάνει πιο μαύρα. Εκείνο είναι το δύσκολο.
Όταν εργάζεσθε, τα χέρια να είναι στην δουλειά και ο νους στον Θεό.
Αν κανείς γνωρίζη το σφάλμα του, είναι η μισή προκοπή. Μεγάλο καλό είναι, όταν αναγνωρίζη κανείς την αδυναμία του και όταν προσπαθή να διορθωθή. Αυτός είναι καλύτερος από κείνον που κάνει πολύ αγώνα, αλλά δεν αναγνωρίζει όμως τις αδυναμίες του.
Αν λέγαμε συνεχώς την ευχή και είχαμε το νου μας εκεί, οι σαρκικοί λογισμοί δεν θα μπορούσαν να μας κάνουν κακό.
Πρέπει η καρδιά μας να πονά για κάθε αμαρτία, αλλοιώς εύκολα την ξανακάνουμε.
Να προσευχώμαστε για τους άλλους. Τότε στέλνει την χάρι του ο καλός Θεός.
Αν θέλουμε να μάθουμε το θέλημα του Θεού για ένα θέμα, θα κάνουμε προσευχή και θα ρωτάμε τους πατέρες μας.
Το παν στην πνευματική ζωή είναι ο καλός λογισμός.
Όταν αγωνιζώμαστε για να νικήσουμε ένα πάθος και δεν φεύγη, σημαίνει ότι έχουμε εγωισμό ή κατακρίνουμε.
Να μάθουμε το τυπικό του Παραδείσου, που είναι η αδιάλειπτη προσευχή.
Από το βιβλίο: Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορειτική παράδοση