ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΤΩ ΔΕΙΞΑΝΤΙ ΤΟ ΦΩΣ
Βγῆκα νά συνάξω στήν κιθάρα μου
Τά δοξολογήματα ἀπ’ τήν πλάση.
Τήν αὐγή τό δείλι, τό καταμεσήμερο
στό γιαλό στά δάση.
Ἀπ’ τή γῆ ὥς τ’ ἄστρα, ἕνας ψαλμός
Δόξα σοι τῶ δείξαντι τό φῶς.
Πῆρα τά φτερά μου καί ταξίδεψα
στῶν ἀνθρώπων τά πλατιά λημέρια.
Βρῆκα στό παλάτι καί τό σπιτοκάλυβο
ὑψωμένα χέρια.
Στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου ἕνας ψαλμός
Δόξα σοι τῶ δείξαντι τό φῶς.
Ἄκου τῆς καμπάνας γλυκολάλημα,
στό γλυκό τόν Ὄρθρο καί τό δείλι.
Ὅπου ἀψηλό καμπαναριό
ἤ ταπεινό γλωσσίδι
Τόν ἀέρα μέθυσ’ ἕνας ψαλμός
Δόξα σοι τῶ δείξαντι τό φῶς.
Τῆς καρδιᾶς μου τό φτωχό τό φλάουτο
Τώρα ἐγώ καί πῶς νά σέ ὑμνήσω
Πῶς τό μέγα πού ’χω δοξολόγημα
Σέ ψαλμό νά ἠχήσω
Γίνομαι λατρείας σου ναός
Δόξα σοι τῶ δείξαντι τό φῶς.
Μπράβο σας, ευχαριστούμε πολύ!