Ζοῦμε μέσα σ’ ἕνα
Μυστήριο καί καμμιά λογική δέν θά μπορέσει νά βρεῖ τήν ἐξήγηση τοῦ Μυστηρίου,
διότι ἐάν βρεθεῖ ἡ ἐξήγηση, τότε δέν θά εἶναι Μυστήριο. Ἐμεῖς, ἀκολουθώντας ἔστω
θεωρητικά, ἔστω τῇ προαιρέσει τούς Μάρτυρες, πρέπει νά ὑπομένουμε. Γιατί, ἄν
φαίνεται ὅτι τώρα κόπασε ἡ τρικυμία καί ὁ πόλεμος, κανείς ὃμως δέν γνωρίζει τί ἑτοιμάζει
ὁ δαίμονας.
Ὁ διάβολος ποτέ δέν τολμᾶ
νά χτυπηθεῖ ὁ ἲδιος πρόσωπο μέ πρόσωπο. Γιατί στό κάθε πρόσωπο βλέπει τήν εἰκόνα τοῦ
Χριστοῦ καί βάζει ἄλλους νά χτυποῦν. Χρησιμοποιεῖ τά ὄργανά του, ὅπως
χρησιμοποίησαν οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι τόν Ἰούδα. Ἐμεῖς ὅμως δέν πρέπει
νά αἰσθανόμεθα σάν μιά ποδοσφαιρική ὁμάδα ἤ σάν μιά ἀντίπαλη ὁμάδα. Ἐμεῖς θά
πρέπει νά ἔχουμε συνείδηση Μοναχική. Ἡ Μοναχική συνείδηση εἶναι τό γονάτισμα, ἡ
ὕψωσις τῶν χειρῶν, τό κομποσχοίνι, τά δάκρυα καί ἡ προσευχή.
Ἐμεῖς δέν θά κάνουμε
πόλεμο, ἀλλά θά κάνουμε προσευχή. Δέν χρειάζεται νά πολεμήσουμε τό σκοτάδι,
χρειάζεται ν’ ἀποκτήσουμε τό Φῶς. Ὅπου ὑπάρχει φῶς, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχει σκοτάδι.
Ὅλοι σας γνωρίζετε ὅτι «σκότος ἐστί ἀπουσία φωτός».
ΦΙΛΑΓΙΟΣ