Στέφανος Σωτηρίου – ιστορικός
«Ἕνα
δισεκατομμύριο μουσουλμάνοι ὑπάρχουν σήμερα στόν κόσμο. Καί πρέπει, μέχρι τό
τέλος τοῦ αἰώνα, ὁ ἀριθμός νά διπλασιασθεῖ» κηρύττει ὁ Χότζας ξεφυλλίζοντας τό
Κοράνι.
«Στούς
ἄπιστους, ἀδέλφια μου, ὁ Ἀλλάχ δίνει δύο, ἕνα ἤ καί κανένα παιδί. Ἡ δική τούς οἰκογένεια
διαλύεται πολύ εὔκολα, οἱ γυναῖκες τους καπνίζουν, παίζουν χαρτιά, ἐκδίδονται
γιά χρήματα, συμμετέχουν στήν πολιτική, ἀσχημονοῦν μέ τά σκυλιά καί τά ζώα, τό
κάνουν μεταξύ τους, μέ κοῦκλες πλαστικές, μέ ραβδιά, μέ λαμπάδες…
Καί
οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες γκιαούρηδες, ὁρμοῦν στά φυτά καί στά χορτάρια πού
καπνίζονται ὅπως ὁ καπνός, τά ρουφᾶνε ἀπό τή μύτη ἤ τά παίρνουν μέ ἐνέσεις καί
τρελαίνονται, τούς φεύγει τό μυαλό, δέν μποροῦν νά γεννήσουν παιδιά, ἤ τά γεννοῦν
βλαμμένα ἤ σακάτικα. Αὐτά τά φυτά, πού θερίζουν περισσότερο κι ἀπ’ τήν
πανούκλα, φυτρώνουν κυρίως στίς χῶρες τοῦ Ἰσλάμ. Αὐτό συμβαίνει, γιατί ἡ
πρόνοια τοῦ Ἀλλάχ, καθόρισε νά καλλιεργοῦμε ἐμεῖς τό δηλητήριο γιά τούς
γκιαούρηδες καί ταυτοχρόνως νά πλουτίζουμε…» φωνάζει ἐνθουσιασμένος,
ξεφυλλίζοντας τό Κοράνι ὁ Χότζας.
«Οἱ
δικές μας γυναῖκες, πρέπει νά εἶναι γυναῖκες καί σέ μᾶς τό ζευγάρι πρέπει νά
γεννήσει τουλάχιστον δέκα… Διδαχθεῖτε πιστοί ἀπό τόν Πεϋγαμπέρ (προφήτη)
Μωάμεθ πού εἶχε τέσσερις γυναῖκες…» (ἀπ’ τό μυθιστόρημα τοῦ Βούκ Ντράσκοβιτς
«ὁ Ρῶσσος πρόξενος»).
Οἱ
πιστοί φυσικά ἔχουν διδαχθεῖ, ἔχουν κοινωνήσει καί ἔχουν κάνει κτῆμα τους τό
παράδειγμα τοῦ Πεϋγαμπέρ Μωάμεθ. Οἱ Ἀλβανοί θά ξεπεράσουν τά 10 ἑκατομμύρια τό
2025 καί οἱ Τοῦρκοι θά φτάσουν τά 85!
Καί
ἡ παραγωγή τῶν ναρκωτικῶν θά διπλασιασθεῖ, ὅπως θά διπλασιασθεῖ καί ὁ ἀριθμός τῆς
ἑλληνικῆς νεολαίας πού θά δηλητηριασθεῖ ἀπό αὐτά! Ὁ κίνδυνος, γιά ὅσους μποροῦν
νά τόν διαισθανθοῦν εἶναι τεράστιος. Ποιά θά εἶναι ἡ διέξοδος τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνούς;
Ποιό τό στήριγμά του; Τί μπορεῖ νά προσφέρει καί πῶς θά τό κάνει (ἄν θελήσει) ἡ
Εὐρώπη; Πόσο ρεαλιστικό εἶναι νά περιμένουμε βοήθεια καί στήριξη ἀπό αὐτήν;
Ἡ
Δυτική Εὐρώπη ἔχει μακρόχρονη ἱστορία μίσους, πάθους καί συμπλεγμάτων
κατωτερότητος ἀπέναντι στόν Ἑλληνισμό. Γι’ αὐτό καί προσπάθησε νά τοῦ ἀφαιρέσει
τά ἐθνικά του ἐδάφη στήν Ἰωνία καί νά τόν ἐγκλωβίσει σέ ἕνα πλαίσιο στρεβλούς
κοινωνικῆς, πολιτικῆς καί οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης.
Ἡ
Εὐρώπη τῆς Δύσης ἔκανε τόσες σταυροφορίες μέ κύριο στόχο τήν κατάλυση τοῦ
βυζαντινοῦ κράτους. Οἱ στρατιές τοῦ πάπα, πού τό 1204 στή Δ΄ σταυροφορία
κατέλαβαν τήν Κωνσταντινούπολη, προκάλεσαν τόσες καταστροφές, ὅσες ἡ
Βασιλεύουσα δέν γνώρισε οὔτε ἐπί τουρκοκρατίας.
Ἡ
Εὐρώπη τῆς Δύσης, ἔφθασε νά στρέφει τά κανόνια της στόν Παρθενώνα καί νά ἀποκλείσει
στό λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ, ἐπειδή κάποιοι ἐξοργισμένοι Ἕλληνες ἐπιτέθηκαν ἐναντίον
τοῦ Πορτογάλου Ἑβραίου Πατσίφικο (1850) πού τούς ἐκμεταλλευόταν. Οἱ Ἐγγλέζοι ἀπαίτησαν
ἀποζημίωση γιά τόν Πατσίφικο 800. 000 (!) δραχμές καί ἐπειδή τό ἑλληνικό δημόσιο
δέν εἶχε τόσα χρήματα νά πληρώσει, ἀπείλησαν μέ χειρότερα, τά ὁποῖα ὅμως δέν ἦρθαν
μέ τήν παρέμβαση τῆς Ρωσσίας.
Ἡ
Εὐρώπη τῆς Δύσης προκάλεσε τή μεγαλύτερη ἐθνική μας συμφορά τό 1922. Τό σχέδιο
γιά ἐκδίωξη τοῦ ἑλληνισμοῦ καί τῶν Ἀρμενίων ἀπό τήν Μ. Ἀσία ἐξυπηρετοῦσε ἄριστα
τά σχέδια τῆς Εὐρώπης. Ἡ Ἰωνία, ἡ προαιώνιος πατρίδα τῶν Ἑλλήνων, ἡ κοιτίδα τοῦ
πολιτισμοῦ, ἡ γενέτειρα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὀρθολογισμοῦ, αὐτοῦ τοῦ μοναδικοῦ ἐπιτεύγματος
τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, θά ἦταν κίνδυνος γιά τά συμφέροντα τῆς Δύσης, ἐάν ἔμενε
σέ χέρια ἑλληνικά.
Τότε,
τό Αἰγαῖο, θά ξαναγινόταν ἑλληνική λίμνη. Ἡ Ἑλλάδα θά ἔλεγχε τά στενά καί θά ἐκμεταλλευόταν
ἡ ἴδια τή «χρυσοτόκο χήνα», Μικρά Ἀσία.
Τό
ἀνοικτό πνεῦμα τῶν Ἰώνων, τῶν Ποντίων καί τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας, ἀποτελοῦσε
τόν μεγαλύτερο κίνδυνο γιά τά εὐρωπαϊκά συμφέροντα. Παράδοξο εἶναι πώς καί ὁ
παλαιοκομματισμός τῶν παλαιοελλαδικῶν ἀντιμετώπισε τήν ὑπόθεση τῆς Μ. Ἀσίας ὡς ἐχθρό
του καί πολέμησε ποικιλοτρόπως τή Μεγάλη Ἰδέα, συντασσόμενος μέ τά δυτικά
συμφέροντα (!)
Ἔτσι,
τή γενοκτονία τῶν Ποντίων καί τῶν Ἀρμενίων, ἀκολούθησε ἡ ἐκδίωξη 2 ἑκατομμυρίων
Ἑλλήνων, μετά τή συντριβή τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ τό 1922.
Ἡ
Εὐρώπη τῆς Δύσης προκάλεσε τόν αἱματηρό καί πολύχρονο ἑλληνικό ἐμφύλιο
1945-1949, ρίχνοντας οὐσιαστικά τήν Ἑλλάδα στήν ὑπανάπτυξη, ὁρίζοντας μέ αὐτόν
τόν τρόπο τά ὅρια πού ἐπέτρεπε στήν Ἑλλάδα νά κινεῖται οἰκονομικά καί πολιτικά,
στό μέλλον.
Ἡ
Εὐρώπη τῆς Δύσης εἶναι αὐτή πού σήμερα κάνει δῆθεν πώς δέν καταλαβαίνει γιατί
πρέπει νά ἀρνούμαστε τήν ἀναγνώριση τῶν Σκοπίων μέ τό ὄνομα «Μακεδονία».
Εἶναι
λοιπόν ρεαλιστικό νά περιμένουμε βοήθεια ἀπ’ τή Δύση;
(Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Στεφάνου Σωτηρίου ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΕΡΒΟΙ, ἐκδ. Ἁρμός 1996, σελ. 115-117)
