|
Ε
|
ἶναι γνωστό ὅτι ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος στούς Ἀποστόλους ἔγινε ἡμέρα Κυριακή, τήν τρίτη ὥρα ἀπό τήν ἀνατολή
τοῦ ἥλιου (δηλαδή γύρω στίς ἐννιά τό πρωί). Σύμφωνα ὅμως μέ τήν ἀρχαία παράδοση
τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἐπιτρέπεται νά γονατίζουμε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς
(μετά τό «Φῶς ἱλαρόν…» τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Σαββάτου –πού σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη
τῆς ἑπόμενης ἡμέρας– μέχρι τό «Φῶς ἱλαρόν…» τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς), διότι
κατά τήν ἡμέρα αὐτή ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας καί μαζί Του καί ἐμεῖς, –καί γιά
τοῦτο θεωρεῖται ἡμέρα χαρᾶς, ἐπειδή λυτρωθήκαμε ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο. Ἐπιπλέον
ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἀναστάσιμο μυστήριο –ὁποιαδήποτε ἡμέρα κι ἄν τελεῖται– καί
ὡς ἐκ τούτου ποτέ, κατά τή διάρκειά της, δέν γονατίζουμε. Τό ἴδιο ἰσχύει καί
γιά τό χρονικό διάστημα τῶν πενήντα ἡμερῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἐπειδή ὅλη αὐτή
ἡ περίοδος εἶναι συνέχεια τοῦ Πάσχα καί θεωρεῖται ἀναστάσιμη.
Πνεύματος στούς Ἀποστόλους ἔγινε ἡμέρα Κυριακή, τήν τρίτη ὥρα ἀπό τήν ἀνατολή
τοῦ ἥλιου (δηλαδή γύρω στίς ἐννιά τό πρωί). Σύμφωνα ὅμως μέ τήν ἀρχαία παράδοση
τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ἐπιτρέπεται νά γονατίζουμε τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς
(μετά τό «Φῶς ἱλαρόν…» τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Σαββάτου –πού σηματοδοτεῖ τήν ἔναρξη
τῆς ἑπόμενης ἡμέρας– μέχρι τό «Φῶς ἱλαρόν…» τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Κυριακῆς), διότι
κατά τήν ἡμέρα αὐτή ἀναστήθηκε ὁ Κύριός μας καί μαζί Του καί ἐμεῖς, –καί γιά
τοῦτο θεωρεῖται ἡμέρα χαρᾶς, ἐπειδή λυτρωθήκαμε ἀπό τή φθορά καί τόν θάνατο. Ἐπιπλέον
ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἀναστάσιμο μυστήριο –ὁποιαδήποτε ἡμέρα κι ἄν τελεῖται– καί
ὡς ἐκ τούτου ποτέ, κατά τή διάρκειά της, δέν γονατίζουμε. Τό ἴδιο ἰσχύει καί
γιά τό χρονικό διάστημα τῶν πενήντα ἡμερῶν τοῦ Πεντηκοσταρίου, ἐπειδή ὅλη αὐτή
ἡ περίοδος εἶναι συνέχεια τοῦ Πάσχα καί θεωρεῖται ἀναστάσιμη.
Γι᾿ αὐτό καί ἡ Ἀκολουθία
τῆς Γονυκλυσίας κανονικά πρέπει νά τελεῖται τίς ἀπογευματινές ὧρες.
τῆς Γονυκλυσίας κανονικά πρέπει νά τελεῖται τίς ἀπογευματινές ὧρες.
(Ἀπό τόν Τόμο πενταετίας «ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»,
2010-2014)
2010-2014)