Μαρίας Μουρζᾶ
Ζοῦμε
σέ ἔσχατους καιρούς.
σέ ἔσχατους καιρούς.
Τό
ποτάμι μοιάζει νά μήν ἔχει γυρισμό.
ποτάμι μοιάζει νά μήν ἔχει γυρισμό.
Ὑπερεπλεόνασε
ἡ ἁμαρτία καί φταῖμε ὅλοι γι᾿ αὐτό.
ἡ ἁμαρτία καί φταῖμε ὅλοι γι᾿ αὐτό.
Νιώθουμε
ἀθῶοι, ἀλλά δέν εἴμαστε.
ἀθῶοι, ἀλλά δέν εἴμαστε.
Ἔχουμε
ὅλοι μερίδιο εὐθύνης
ὅλοι μερίδιο εὐθύνης
γιά
τίς ἐλεύθερες συμβιώσεις,
τίς ἐλεύθερες συμβιώσεις,
γιά
τίς διαστροφές πού νομιμοποιοῦνται,
τίς διαστροφές πού νομιμοποιοῦνται,
γιά
τά ἐξώγαμα πού γεννήθηκαν
τά ἐξώγαμα πού γεννήθηκαν
καί
γι᾿ αὐτά πού θά γεννηθοῦν…
γι᾿ αὐτά πού θά γεννηθοῦν…
Ἔχουμε
ὅλοι μερίδιο εὐθύνης
ὅλοι μερίδιο εὐθύνης
κι
ἄς μή θέλουμε νά τό παραδεχτοῦμε.
ἄς μή θέλουμε νά τό παραδεχτοῦμε.
Γιατί,
ὅπως αὐτός πού ἁγιάζει
ὅπως αὐτός πού ἁγιάζει
ἁγιάζει
ὅλους καί ὅλα γύρω του,
ὅλους καί ὅλα γύρω του,
ἔτσι
κι ἐμεῖς, κάθε φορά πού ἁμαρτάνουμε
κι ἐμεῖς, κάθε φορά πού ἁμαρτάνουμε
ἐπιβαρύνουμε
καί μολύνουμε ὅλους
καί μολύνουμε ὅλους
καί
ὅλα γύρω μας…
ὅλα γύρω μας…
Καί
ἡ μόλυνση, ὅπως ξέρουμε,
ἡ μόλυνση, ὅπως ξέρουμε,
δέν
εἶναι τοπικό φαινόμενο…
εἶναι τοπικό φαινόμενο…
Ἐξελίσσεται,
ἄλλοτε σιγά
ἄλλοτε σιγά
κι
ἄλλοτε ραγδαῖα,
ἄλλοτε ραγδαῖα,
καί
μολύνει ὅλο τό σῶμα.
μολύνει ὅλο τό σῶμα.
Κινδυνεύουμε
ἀπό σήψη!
ἀπό σήψη!
Γι᾿
αὐτό κλαίει ἡ Ἐκκλησία…
αὐτό κλαίει ἡ Ἐκκλησία…
Γι᾿
αὐτό μᾶς λέει…
αὐτό μᾶς λέει…
ὅσο
μπορεῖτε μήν ἁμαρτάνετε…
μπορεῖτε μήν ἁμαρτάνετε…
Τηρῆστε
τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ…
τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ…
Ἀλλά
κι ἄν ἁμαρτήσετε,
κι ἄν ἁμαρτήσετε,
ἐλᾶτε
σέ μένα,
σέ μένα,
ὅπως
εἶστε.
εἶστε.
Ὑπάρχει
πανίσχυρο φάρμακο
πανίσχυρο φάρμακο
–
λέει ἡ Μάννα Ἐκκλησία –
λέει ἡ Μάννα Ἐκκλησία –
Ἡ
ἁγία μετάνοια!
ἁγία μετάνοια!
Ἡ
ἁγία μετάνοια
ἁγία μετάνοια
διά
τῆς ὁποίας διορθοῦται τό ΠΑΝ, λέει ὁ ἅγιος Σιλουανός.
τῆς ὁποίας διορθοῦται τό ΠΑΝ, λέει ὁ ἅγιος Σιλουανός.
(Ἀπό τό βιβλίο Ἀντίδωρο, ἐκδ. Ἂθως, σελ. 28-29)
