Με κάθε εμφάνιση “πανδημίας” θα μαντρώνονται μπροστά σε έναν υπολογιστή για να είναι το παράθυρό τους

Γωγώ Ατζολετάκη

ΑΚΟΥΣΑ από δημοσιογράφο
μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού…

Είπε, λοιπόν, ο εν λόγω
δημοσιογράφος ότι:

Η πρόσφατη πανδημία έφερε
στην επιφάνεια την αναγκαιότητα της διδασκαλίας εξ αποστάσεως στα σχολεία (μέσω
υπολογιστών). Όμως, συνέχισε, αρκετοί δάσκαλοι και καθηγητές μιας κάποιας
ηλικίας (της παλιάς σχολής) δεν έμαθαν να χειρίζονται υπολογιστές και δεν
επιθυμούν να μάθουν.

ΑΛΛΑ, πρόσθεσε ο
δημοσιογράφος, η πανδημία είναι εδώ -κι όπως λέει συχνά ο καθηγητής Τσιόδρας,
ίσως το φθινόπωρο έχουμε μεγαλύτερο και εντονότερο κύμα. Και εκτός τούτου,
μπορεί να εμφανιστούν κι άλλες πανδημίες – κι άλλοι ιοί. Άρα, επιβάλλεται όλοι
οι διδάσκοντες να ξέρουν τη χρήση υπολογιστών – να μπορούν δηλαδή να διδάσκουν
εξ αποστάσεως.

Και τελειώνοντας το
λογύδριό του ο διαπρεπής δημοσιογράφος έριξε την ιδέα: Μήπως θα ήταν καλύτερο
αυτοί οι διδάσκοντες κάποιας ηλικίας να οδηγηθούν σιγά-σιγά σε εθελουσία έξοδο
και να στελεχώνονται τα σχολεία μόνο από νεαρό διδακτικό προσωπικό; Από νέα
παιδιά – μια που οι υπολογιστές μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας.

ΑΥΤΑ μέσες-άκρες είπε ο
γνωστός δημοσιογράφος. Εισάγοντας ιδέες για τη ΝΕΑ ΤΑΞΗ πραγμάτων, που πάει να
δημιουργηθεί με γοργούς ρυθμούς. Μια ΝΕΑ ΤΑΞΗ, μια Νέα Ζωή, που θα χρησιμοποιεί
μονίμως (σαν μπαμπούλα) μια “πανδημία” και θα χειραγωγεί τους λαούς
της γης με το φόβο του θανάτου.

– Μη βγεις έξω!…Θα
πεθάνεις!

– Μην τολμήσεις να
κυκλοφορήσεις χωρίς μάσκα! Θα πεθάνεις!

– Μη δεις τη μάνα σου,
τον πατέρα σου, τους φίλους σου! Θα κολλήσεις και θα πεθάνεις! Ή μπορεί να
πεθάνουν αυτοί…

– Δε χρειάζεται να
πηγαίνεις κάθε μέρα στο γραφείο – θα δουλεύεις κι απ’ το σπίτι… γιατί θα
πεθάνεις!

ΜΙΑ ΖΩΗ – ημιζωή…
υποζωή… με λίγα λόγια.

Και τα παιδιά; Τα παιδιά,
σ’ αυτή τη Νέα Ζωή που σχεδιάζεται, θα υποχρεώνονται κάθε τόσο σε
“διδασκαλία εξ αποστάσεως”. Να μη χαίρονται τη χαρά της τάξης, τη
χαρά της άμιλλας, της παρέας, του γέλιου, του πειράγματος, του ομαδικού
παιχνιδιού… Με κάθε εμφάνιση “πανδημίας” (ή έξαρση της ήδη
υπάρχουσας) θα μαντρώνονται μπροστά σε έναν υπολογιστή.Θα αποχαυνώνονται… θα
αποβλακώνονται… κολλημένα στη φωτεινή οθόνη.Απ ‘τα τρυφερά τους χρόνια – με
ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους. Για τα μάτια τους, για τον εγκέφαλο,
για τη σπονδυλική τους στήλη. Και δε θα ‘χουν καν τη δυνατότητα για λίγο
παιχνίδι στο πάρκο, γιατί πάλι – πιθανώς- ολάκερη η υφήλιος να βρίσκεται σε
καραντίνα.

Έτσι, θα μάθουν τα παιδιά
από μικρά ότι το παράθυρό τους στον κόσμο είναι ένας ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ. Μέσω
υπολογιστή θα επικοινωνούν με τους φίλους τους, εκεί θα παίζουν τα παιχνίδια
τους, εκεί θα ερωτεύονται… Μέσω υπολογιστή θα κάνουν και σeξ; Το πιθανότερο –
για ν’ αποφεύγουν τη μόλυνση (!) Όσο για την αναπαραγωγή, τα κορίτσια θα
κυοφορούν έμβρυα από τις Τράπεζες σπέρματος και θα φτιάχνουν μονογονεϊκές
οικογένειες.

Για το διδακτικό προσωπικό των σχολείων… τι να πω. Άλλη καινοτομία αυτή! Να
φύγουν… να οδηγηθούν σε εθελουσία έξοδο οι μεγαλύτεροι σε ηλικία
εκπαιδευτικοί, είπε ο δημοσιογράφος. Έτσι… ρίχνουν σιγά-σιγά σπόρους, για να
ριζώσουν… Μα, αγαπητέ μου, ο κάποιας ηλικίας δάσκαλος ή καθηγητής μπορεί να
μην ξέρει να χειρίζεται υπολογιστές, αλλά διαθέτει την ΠΕΙΡΑ του εκπαιδευτικού.
Στα παιδαρέλια μόνο, στους φρεσκο-διορισμένους ή στους ωρομίσθιους, θα
παραδοθεί η εκπαίδευση των παιδιών μας; Στους άπειρους;

Διστάζω να σκεφτώ ΤΙ ΜΑΣ
ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ.

Τρομάζω!

ΥΓ. Αν έχετε διάθεση,
δείτε μια εξαιρετική ταινία. Το Fahrenheit 451. Μια πραγματικά προφητική
ταινία. Εκεί, που η καθολική απαγόρευση της “γνώσης” έχει καταντήσει
τους ανθρώπους σχεδόν φυτά. Κοιμούνται, ξυπνούν, τρώνε, ξανακοιμούνται… Χωρίς
σκέψεις, χωρίς όνειρα, χωρίς επιδιώξεις. Όμως, ακόμα και σ’ αυτή την ασφυκτική
κατάσταση, ο άνθρωπος βρίσκει τρόπο ν’ αντισταθεί.

Όπλο του η ΓΝΩΣΗ. Η
ΓΝΩΣΗ, που πάντα στάθηκε εχθρός πολλών συστημάτων. Η ΑΦΥΠΝΙΣΗ!

Όταν πεθάνει η ΓΝΩΣΗ,
τότε θα ‘χουμε πεθάνει κι εμείς.

Ποτέ πριν!

ΠΗΓΗ