Κάθε φορά, πού θέλεις νά πᾶς στήν Ἐκκλησία, ἄν θέλεις, νά εἶσαι συνεπής σέ αὐτά πού λέει ἡ ἀμώμητη πίστη μας, φρόντιζε νά τό θυμᾶσαι, νά μή τό ξεχνᾶς, ὅτι πηγαίνεις στό ὁλοκάθαρο παλάτι τοῦ Ὑψίστου. Ἐκεῖ, πού εἶναι ὁ θρόνος Του. Ἐκεῖ, πού ἀντηχεῖ ἄπαυστα ὁ ἀγγελικός ὕμνος: ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος Σαββαώθ!…
Πρόσεχε, λοιπόν, καί πῶς πηγαίνεις, καί πῶς μπαίνεις!…
Ἄν ἡ ψυχή σου εἶναι καθαρή ἀπό ψέμα, ἀπό μῖσος, ἀπό ἔχθρες καί κακίες, ἀπό ἐπιθυμίες ρυπαρές, φόρεσε ροῦχα ἁπλᾶ καί ταπεινά, ροῦχα πού ταιριάζουν σέ χριστιανούς (=ὄχι ἔξαλλα, ὄχι γιά ἐπίδειξη, ὄχι ροῦχα κοσμικῶν συνάξεων).
Καί πήγαινε στήν Ἐκκλησία, μέ φόβο Θεοῦ, μέ ταπείνωση, μέ ἀγάπη. Ἄν ἔτσι πᾶς στήν Ἐκκλησία, νά τό ξέρεις: Εἶσαι μακάριος καί τρισμακάριος. Καί στή ζωή αὐτή! Καί θά γίνεις ἀκόμη πιό μακάριος καί τρισμακάριος, στήν αἰώνια ζωή!
Ἄν, ἀντίθετα, θέλεις νά πηγαίνεις στήν Ἐκκλησία «κάπως διαφορετικά», δηλαδή μέ τόν δικό σου τρόπο, ὅπως σοῦ ἀρέσει ἐσένα, νά τό ξέρεις: Ὅπως θά μπαίνεις, ἔτσι θά βγαίνεις· καί ὠφέλεια δέν θά παίρνεις.
Εἶναι ποτέ δυνατό νά θεραπευθῆ, νά γίνει καλά, ἄρρωστος, πού πάει μέν στόν γιατρό καί ἀκούει τίς συμβουλές του, ἀλλά δέν ἀκολουθεῖ καί δέν ἐφαρμόζει ἐκεῖνα πού τοῦ ὁρίζει νά κάνει;
Ἀσφαλῶς ὄχι.
Ἔτσι και όποιος δέν πηγαίνει στήν Ἐκκλησία ὅπως πρέπει! Ὅπως μπαίνει, ἔτσι θά βγαίνει!
Χωρίς νά παίρνει ὠφέλεια. Χωρίς νά βρίσκει θεραπεία. Χωρίς νά γίνεται καλά.
(Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Γραικοῦ: Ἔργα, τ. 3, λόγος 52, σελ. 191)
