Θ. Μαλκίδης
Εν μέσω πανδημίας, συνεχιζόμενης Τουρκικής εισβολής, κλειστών ναών, οικονομικής καταστροφής, προετοιμασίας νέου Μνημονίου και πάντα πρόθυμου να πουλήσει και να πουληθεί πολιτικού και πνευματικού προσωπικού :
1. Επισημοποιήθηκαν οι πληρωμένες από εμάς 28 <<δομές>>,η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται στη Μακεδονία,
2. Ο Ζάεφ είπε πως δεν πρέπει «να ακυρωθεί η Συμφωνία» και εδώ λένε ακόμη ότι δεν ακυρώνεται,
3. Οι <<πατριώτες>> που σιώπησαν και σέβονται, οι οποίοι αντικατέστησαν τους εθνομηδενιστές που συμφώνησαν και ψήφισαν, έστειλαν τα συγχαρητήριά τους στους λωποδύτες για την είσοδό τους στο ΝΑΤΟ….
Ποιος θυμάται τη Μακεδονία;
Την 12 Απριλίου είχαν προγραμματιστεί εκλογές στα Σκόπια με κύριο ερώτημα την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, εκλογές οι οποίες αναβλήθηκαν λόγω της πανδημίας. Βεβαίως στο παρασκήνιο και το προσκήνιο υπήρχε και η <Συμφωνία> των Πρεσπών για την οποία ο Ζάεφ, ο ένας εκ των συμβαλλομένων είχε δηλώσει τα εξής ενδιαφέροντα:
«Έχει συνειδητοποιήσει άραγε το VMRO-DPMNE τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ακυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών; Μία ακύρωση της Συμφωνίας θα μας γυρίσει 25 χρόνια πίσω και θα επιστρέψουμε στην ονομασία ΠΓΔΜ ήτοι FYROM. Αυτό θα σήμαινε την ακύρωση της ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, την εξάλειψη της ευρωπαϊκής προοπτικής, την απώλεια ενός δισεκατομμυρίου ευρώ για επενδύσεις. Χωρίς τη Συμφωνία των Πρεσπών θα εκλείψει η στήριξη των στρατηγικών εταίρων μας, ενώ θα επιδεινωθούν αναπόφευκτα οι πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με την Ελλάδα και θα υπάρξουν νέες παρεμποδίσεις από την μεριά της Ελλάδας. Παράλληλα ελλοχεύει ο κίνδυνος για νέα αστάθεια στο εσωτερικό και κίνδυνοι συγκρούσεων που θα αποδυναμώσουν τη σταθερότητα στην περιοχή».
Ένα ερώτημα, μεταξύ των άλλων, απευθύνεται στην Ελλάδα και σε αυτούς που (με πάθος) υποστηρίζουν ότι η <Συμφωνία> δεν ακυρώνεται. Είναι οι ίδιοι που μας είπαν ότι είναι για το καλό μας να παραδοθεί η Μακεδονία στους σφετεριστές πως 140 χώρες την αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία» άρα πρέπει και εμείς αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν, πως η προσωρινή ονομασία πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη.
Είναι οι ίδιοι που μας είπαν ότι τα Σκόπια εάν θα άλλαζαν το Σύνταγμά τους (κάτι που δεν έγινε πλήρως) θα σταματούσε ο αλυτρωτισμός, ενώ σιωπούν για τις εκατοντάδες παραβιάσεις της <Συμφωνίας> που στο διεθνές δίκαιο συνιστούν αυτοτελή λόγο ακύρωσης.
Εν ολίγοις τα πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αποδέχθηκε δια της ψήφου και δια της σιωπής, όνομα κράτους Βόρεια Μακεδονία, εθνότητα και γλώσσα μακεδονική, έγινε είσοδος στο ΝΑΤΟ και θα γίνει και στην ΕΕ με μονομερή απόσυρση του δικαιώματος που έχει η Ελλάδα στην αρνησικυρία (βέτο).
Παράλληλα έγινε παράδοση των εμπορικών σημάτων σε επιτροπή ειδικών, έρμαιο ουσιαστικά στις διαθέσεις των Σκοπιανών, πρόσβαση στη θάλασσα, λιμάνια κι αεροδρόμια για διευκολύνσεις, διεθνή σήματα MK και MKD , δηλαδή Μακεδονία, με εξαίρεση τις πινακίδες των αυτοκινήτων….
Έχει τεθεί η αλλαγή των σχολικών βιβλίων πάλι σε διαπραγμάτευση με επιτροπή ειδικών, απαγόρευση να μας ενοχλεί η <ερμηνεία> του όρου Μακεδονία, της κληρονομιάς της ακόμα και για τα αρχαία χρόνια (άρθρο 7, παρ 5), απαγόρευση να μας ενοχλούν <αρχαιολογικά τεχνουργήματα> σε χρήση (πχ, δεν μπορούν να χρησιμοποιούν το Αστέρι της Βεργίνας, αλλά μπορούν να το χρησιμοποιούν με μικρές διαφορές όπως τώρα), απαγόρευση να ζητάμε να αφαιρέσουν αγάλματα ή μνημεία που αναπαριστούν αρχαίους Μακεδόνες, εκτός και εάν βάζουν μια ταμπελίτσα στην άκρη με ένα συγκεχυμένο μήνυμα…..
Επίσης υπάρχει απαγόρευση οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας να ονομάζονται Μακεδόνες (ο πρωθυπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης στην Ελλάδα στο διάγγελμά του μας αποκάλεσε “Ελληνο-μακεδόνες”), αποθάρρυνση να χρησιμοποιούμε τον όρο “Μακεδονία” για το σήμερα και στην συμφωνία, απέφυγαν να γράψουν τον όρο αυτόν και χρησιμοποιούν τον όρο “Βόρεια περιοχή της Ελλάδας”, όρος ασαφής και παραπλανητικός διότι και η Θράκη και η Ήπειρος στην Βόρεια περιοχή της Ελλάδας βρίσκονται.
Η Ελλάδα είναι αποδεκτό ότι ανάλωσε τα ισχυρά διπλωματικά της όπλα για να εξασφαλίσει μία σύνθετη ονομασία, προκειμένου να διακρίνεται η ελληνική Μακεδονία από το γειτονικό κράτος και να καταστεί σαφές ότι το τελευταίο δεν εκπροσωπεί το ιστορικό και γεωγραφικό μέγεθος της Μακεδονίας ως συνόλου.
Σε αντάλλαγμα, αποδέχθηκε την παραχώρηση του ονόματός της και έτσι η <Συμφωνία> καθίσταται ετεροβαρής, λεόντειος και δυσμενής για την ελληνική πλευρά με την αναγνώριση μακεδονικής ιθαγένειας και γλώσσας. Επιπλέον η εθνική ιδεολογία των γειτόνων, δηλαδή ο «Μακεδονισμός» στηρίζεται και ενισχύεται μέσω της αναγνώρισης αυτής, γεγονός το οποίο εγκυμονεί σοβαρά προβλήματα για την Ελλάδα.
Και τώρα έχοντας όλα αυτά τα δεδομένα και κυρίως την παραβίαση από τα Σκόπια της αποκαλούμενης <Συμφωνίας> το ερώτημα είναι ποιος θυμάται τη Μακεδονία;
