Στά 1463 ἀρχιμανδρίτης τῆς μονῆς τῶν Σπηλαίων ἦταν ὁ μακάριος Νικόλαος.
Ἀνήμερα τό Πάσχα ἐκείνης τῆς χρονιᾶς, τήν ἡμέρα πού ὅλοι οἱ χριστιανοί ἑόρταζαν «θανάτου τήν νέκρωσιν» καί «ᾅδου τήν καθαίρεσιν», ἕνας ἀπό τούς πατέρες τῆς μονῆς, ὁ εὐλαβής καί ἐνάρετος ἱερομόναχος Διονύσιος Στέπα, μπῆκε στό σπήλαιο τοῦ ὁσίου Ἀντωνίου γιά νά θυμιάση τά σεπτά σκηνώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων. Τόν ἀκολουθοῦσαν καί μερικοί ἄλλοι ἀδελφοί μέ ἀναμμένες λαμπάδες. Σάν ἔφτασε στόν τόπο ὅπου παλαιά ἦταν ἡ τράπεζα τῶν σπηλαιωτῶν μοναχῶν, ὁ μακάριος Διονύσιος θύμιασε τά ἅγια λείψανα καί φώναξε εὐφρόσυνα:
–Ἅγιοι πατέρες καί ἀδελφοί! «Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα…, πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων»! Χριστός ἀνέστη!
Τήν ἴδια στιγμή _ὤ τοῦ θαύματος!_ ὅλα τ᾿ ἄφθορα ὁσιακά σκηνώματα ἀνασήκωσαν ἐλαφρά τά κεφάλια καί ἀποκρίθηκαν μέ μιάν ἀπόκοσμη, βροντερή φωνή:
–Ἀληθῶς ἀνέστη!
Μέ φρίκη ὁ θεοφιλής Διονύσιος καί οἱ συνοδοί του ἔτρεξαν καί γνωστοποίησαν τό θαυμαστό γεγονός στόν ἡγούμενο Νικόλαο καί τούς λοιπούς πατέρες, γιά νά δοξάσουν τόν ἀναστάντα Κύριο καί τούς ἁγιασμένους δούλους Του.
(Ἀπό τόν ἐπετειακό Τόμο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, πενταετίας 2015-2019)